Παρά τη συνεχή τα τελευταία χρόνια εγκατάλειψη του franchise από όλο και περισσότερους fans, δεν θα μπορούσε κανείς να μην αναγνωρίσει στο The Walking Dead πως έχει εδραιωθεί όσο καμία άλλη σειρά στο είδος της: post-apocalyptic. Κουβαλάει 11 σεζόν στην πλάτη, με δύο ακόμα spin-off σειρές, το Fear The Walking Dead και το The Walking Dead: World Beyond.

AMC

To Fear The Walking Dead με τη σειρά του μπήκε φέτος στην έβδομη σεζόν καταφέρνοντας το απόλυτο μεταποκαλυτπικό ινσέψιο: Αποκάλυψη στην αποκάλυψη. Δίχως ακόμα να γνωρίζουμε πως ακριβώς ξεκίνησαν όλα και συγκεκριμένα που και πότε ακριβώς τοποθετείται το σημείο μηδέν – η πρώτη, δηλαδή, μόλυνση – η έκτη σεζόν τελείωσε με μία πυρηνική καταστροφή που έθεσε ακόμα ένα σημείο μηδέν στο TWDuniverse.

Διαβάστε επίσης

Μία ακόμα Αποκάλυψη στο TWDuniverse;

Η πυρηνική έκρηξη που σημειώθηκε στο τέλος της έκτης σεζόν του FearTWD συνιστά ένα γεγονός που επηρεάζει συνολικά το franchise ή θα περιοριστεί μόνο στη συγκεκριμένη σειρά; Κατ’ αρχήν, μία πυρηνική έκρηξη σε κάποιο σημείο μιας χώρας όπως οι ΗΠΑ, το πιθανότερο είναι να περάσει απαρατήρητη στο μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης επικράτειας αν αναλογιστούμε τις αποστάσεις, κυρίως, όμως, εν προκειμένω, την καταστροφή του οδικού δικτύου και των επικοινωνιών, αλλά και την έλλειψη σύγχρονων μεταφορικών μέσων και καυσίμων. Μόνο σε επίπεδο επιπτώσεων θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή στις όμορες πολιτείες, χρόνια μετά κι ίσως μόνο ως εικασία (κυρίως από τις κεφαλές που δεν εξερράγησαν και είναι διασκορπισμένες σε άγνωστα μέρη μολύνοντας διαρκώς το περιβάλλον γύρω τους).

Μην έχοντας οι περισσότεροι από εμάς σαφή εικόνα των χιλιομετρικών αποστάσεων μεταξύ των τριών σειρών αξίζει να γίνει μία αναφορά σε αυ΄τες: Το FearTWD διαδραματίζεται στο Τέξας, το οποίο απέχει περίπου 1800 χλμ από τη Τζόρτζια, όπου διαδραματίζεται το TWD και 1200χλμ από τη Νεμπράσκα, όπου διαδραματίζεται το TWD:World Beyond. TWD και TWD:World Beyond απέχουν μεταξύ τους περί τα 2150χλμ. Τουτέστιν, όσο μεγαλειώδες κι αν φαντάζει το μανιτάρι μίας πυρηνικής έκρηξης είναι αδύνατον να έγινε αντιληπτό από κάποιον από τους χαρακτήρες των άλλων δύο σειρών.

Επομένως, όσο τραγικά κι αν φαίνονται τα πράγματα για τους χαρακτήρες του FearTWD, οι χαρακτήρες των άλλων δύο σειρών δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι το Τέξας έχει παραδοθεί στον πυρηνικό όλεθρο. Μοναδικός παράγοντας ικανός να διαδώσει τη συγκεκριμένη πληροφρία είναι ο CRM, ο οποίος εξερευνεί και καλύπτει τεράστιο μέρος της επικράτειας, συμπεριλαμβανομένου του Τέξας, όπως έχουμε ήδη δει στις προηγούμενες σεζόν. Ο δε CRM βρίσκεται σε επαφή και με τον “κόσμο” του TWD. Παρ’ όλα αυτά και ενώ οι άλλες δύο σειρές βρίσκονται χρονικά πιο μπροστά από το FearTWD και, άρα, έχει λάβει χώρα η έκρηξη, δεν έχει γίνει ουδεμία απολύτως αναφορά σε αυτή.

Συνεπώς, μόνο του το FearTWD περνάει σε μία μετα-μεταποκαλυπτική φάση, στην οποία οι χαρακτήρες δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τις συνέπειες της πρώτης Αποκάλυψης, δηλαδή τα ζόμπια και την κατάρρευση του πολιτισμού, αλλά και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Είχαμε πει σε πλαιότερο άρθρο πως αυτό που έκανε το FearTWD να ξεχωρίζει είναι ότι καταπιάνεται με διαφορετικά θέματα σε σχέση με το TWD:το “FearTWD” ξεκίνησε από το χρονικό σημείο της έξαρσης του ιού και προσέγγισε ζητήματα όπως η αντίδραση του γενικού πληθυσμού στα πρώτα κρούσματα της πανδημίας και η αντιμετώπιση στοιχειωδών βασικών αναγκών που ανέκυψαν με την κατάρρευση του πολιτισμού, όπως η έλλειψη νερού. Δεν έλλειψαν, επιπλέον, βαθύτερες αναζητήσεις, όπως η αντανάκλαση της οικονομίας και της θρησκείας του πρότερου πολιτισμού σε ένα μετα-αποκαλυτπικό σκηνικό.

Διαβάστε επίσης

Στο ίδιο δε άρθρο (FearTWD | Μήπως ήρθε η ώρα να αναλάβει τα ηνία;) διερωτόμασταν εάν η έκτη σεζόν “προμήνυε ένα ποιοτικό άλμα της σειράς σε σχέση με ο, τι έχουμε δει μέχρι τώρα.” Εν τέλει, με το φινάλε της έκτης σεζόν δεν έγινε απλά ένα ποιοτικό άλμα, αλλά μία ποιοτική επανεκκίνηση: Η έβδομη σεζόν αντί να σημάνει την εμφάνιση ενός ισχυρότερου villain, όπως γίνεται διαχρονικά στο TWD, εισήγαγε ένα “ισχυρότερο περιβάλλον” με νέες και ακόμα πιο σύνθετες προκλήσεις, όπως η έλλειψη καθαρού αέρα.

Σε περίπτωση που θεωρούμε πρόοδο για τη σειρά τη σύγκλιση της με τις άλλες δύο σειρές του franchise, το νεό περιβάλλον που έχουν να αντιμετωπίσουν οι χαρακτήρες της σε συνδυασμό με την διαμάχη που διαφαίνεται μεταξύ Strand (Colman Domingo) και Morgan (Lennie James) θα μπορούσε να εκληφθεί ως εσωστρέφεια. Με γνώμονα τη σύγκλιση, θα περίμενε κανείς πως το πρώτο πράγμα που θα επιχειρούσαν οι χαρακτήρες θα ήταν η μετανάστευση σε κάποια ΄άλλη πολιτεία των ΗΠΑ, φτάνοντας έτσι πιο κοντά είτε στα γεγονότα του TWD, είτε σε αυτά του TWD: World Beyond. Αυτό θα σήμαινε, όμως, πως και το FearTWD οδεύει προς το τέλος του, αν αναλογιστούμε ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στις τελευταίες σεζόν των άλλων δύο σειρών.

Πηγή: ScreenRant

Αντιθέτως, η “εσωστρέφεια” του FearTWD στην σκληρή επιβίωση των νέων συνθηκών και στην διαμάχη μεταξύ Strand και Morgan σε συνδυασμό με την εξαφάνιση της Alycia (Alicia Clark) και την σταθερή παρουσία του CRM στη σειρά δίνουν μία αίσθηση προοπτικής α λα The Walking Dead: Αργά και σταθερά. Όπως σημειώνει δε το ScreenRant ίσως με αυτό τον τρόπο η πλοκή απλώνεται στο χρόνο, ώστε να αποτελέσει καταφύγιο για κάποιους από τους χαρακτήρες του TWD, όταν αυτό τελειώσει. Βέβαια, για να επιτευχθεί αυτό, όσο και να απλωθεί, στο τέλος θα χρειαστεί ένα γενναίο χρονικό άλμα προς τα μπρος προκειμένου να ευθυγραμμιστούν χρονικά.

Αντί επιλόγου, θα θέλαμε η διαφαινόμενη διαμάχη Strand και Morgan (να έχει πιο πολιτικά, με την ευρύτερη του όρου έννοια, χαρακτηριστικά και να ξεφύγει λίγο από τις ουμανιστικές προσεγγίσεις τύπου του “πίστη στον άνθρωπο”. Αν και το franchise έχει συνολικά τέτοιους προβληματισμούς, διστάζει να τους φέρει στο προσκήνιο και να εξελίξει εκτός από την πλοκή και το είδος σε post-apocalyptic political drama. Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί, δίχως να γνωρίζουμε έαν έγινε επί τούτου, πως οι δύο αντικρουόμενες πλευρές όπως έχουν στηθεί και αναπτύσσονται, αλλά και τα επιχειρήματα ποα παραθέτουν, παραπέμπουν στις προηγούμενων δεκαετιών εμπλοκές των ΗΠΑ σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Ο δε Strant, ειδικά, φέρνει πάρα πολύ σε Ομάρ Καντάφι!

Απάντηση