To όχι και τόσο γνωστό συνδρομητικό –για την ακρίβεια video on demand– κανάλι Hulu (κοινοπραξία μεταξύ άλλων των Walt Disney , 21st Century Fox, Time Warner κλπ) πρόβαλε πέρσι τον Απρίλιο την 10 επεισοδίων σειρά The Handmaid’s Tale , η οποία όχι άδικα προκάλεσε αίσθηση. Η σειρά είναι μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της γνωστής Καναδέζας ακτιβίστριας και συγγραφέως βιβλίων φαντασίας Margaret Atwood, η οποία μαζί με την ηθοποιό Elizabeth Moss (πρωταγωνίστρια της σειράς) ήταν παραγωγοί της σειράς (είχε προηγηθεί η όχι και τόσο γνωστή μεταφορά του βιβλίου σε ταινία το 1990).
Η υπόθεση εκτιλύσσεται σε ένα δυστοπικό μέλλον , στο οποίο έχει επικρατήσει στην Αμερική –Δημοκρατία του Γκίλεαντ (παραπομπή στη Βίβλο) πλέον- ένα απολυταρχικό στρατιωτικό καθεστώς που λειτουργεί με βάση τις «χριστιανικές» αρχές και αντιλήψεις , το οποίο παραπέμπει αρκετά στις πρώτες κοινότητες Άγγλων πουριτανών μεταναστών στην Αμερική. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της τεχνολογικής εξέλιξης, της περιβαλλοντικής μόλυνσης και των κοινωνικών προβλημάτων που προέκυψαν από το γεγονός ότι οι άνθρωποι , και κυρίως και πρωτίστως οι γυναίκες δεν μπορούν να αναπαραχθούν. Σε αυτό το πλαίσιο, οι μετρημένες στα δάχτυλα πλέον γυναίκες που έχουν ακόμα την δυνατότητα να αναπαραχθούν «συλλέγονται», μαρκάρονται, κακοποιούνται φυσικά και ψυχικά ώστε να γίνουν «υπάκουες» και στέλνονται στα σπίτια των πλουσίων προς αναπαραγωγή, των οποίων είναι ιδιοκτησία και χαρακτηριστικό προς αυτό είναι το γεγονός οτι καμία δεν έχει δικό της όνομα, όπως για παράδειγμα η πρωταγωνίστρια που ονομάζεται Οffred – Of Fred– (η Σταύραινα,η Κώσταινα κοκ).
Οι γυναίκες –Handmaids– αυτές ζουν υπό καθεστώς συνεχούς παρακολούθησης και αιχμαλωσίας ενώ ο τελικός στόχος είναι η γέννηση ενός παιδιού για το αφεντικό , στο οποίο ανήκουν μέσα από μια δήθεν τελετή που λαμβάνει χώρα κατά τα πρότυπα της Βίβλου με τον πατριάρχη του σπιτιού να συνευρίσκεται ερωτικά με την “Handmaid” παρουσία της συζύγου του . Οι δυναμικές που δημιουργούνται εντός του περιβάλλοντος του σπιτιού , η σύζυγος με την κάθε Handmaid και η κάθε Handmaid με τον πατριάρχη του σπιτιού, είναι έντονες και δημιουργούν κλιμακωτές και σταδιακές εκρήξεις που κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
Η Elizabeth Moss, ήδη από την σειρά Top of the lake , έχει αποδείξει πόσο ικανή ηθοποιός είναι, πράγμα που επιβεβαιώνεται και στο Handmaid. Σε συνδυασμό με τα αμέτρητα κοντινά πλάνα – close ups-, περίπου το 80% κάθε επεισοδίου δηλαδή, και τον εσωτερικό μονόλογο – αφήγηση της πρωταγωνίστριας , προκαλούν στον θεατή εσωτερική ένταση σε σημείο να νοιώθει κανείς το ίδιο βιασμένος με την πρωταγωνίστρια στο τέλος κάθε επεισοδίου.
Η σειρά κατάφερε να αποσπάσει πολλά βραβεία μετά την πρώτη σεζόν προβολής της ,αφενός για τους λόγους που ήδη αναφέραμε, αφετέρου λόγω του «επίκαιρου» χαρακτήρα της καθώς μετά τον πρώτο χρόνο προεδρίας Trump η λογοκρισία , ο ρατσιμός και οι διακρίσεις κατά των γυναικών (me too movement) ήταν από τα πιο επίμαχα θέματα στην Αμερική και οι ομοιότητες με τα θέματα της σειράς είναι έντονες.
*Fun fact : Η πρωταγωνίστρια και παραγωγός της σειράς , Elizabeth Moss , γέννημα θρέμμα της Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας έχει εγκληθεί από τους φαν της σειράς για την στάση της σε σχέση με αυτή την θρησκεία και την αντίφαση με ότι αντιπροσωπεύει αυτή η σειρά, η οποία έχει εμπνεύσει και το πολιτκό κίνημα Handmaid Coalition .
