Πρεμιέρα σήμερα, 7 Νοεμβρίου, για το Zombieland Double Tap στις ελληνικές αίθουσες (έχει κυκλοφορήσει ήδη στις αμερικάνικες κινηματογραφικές αίθουσες από τις 18 Οκτώβρη) και αρπάζουμε την ευκαιρία για ένα αφιέρωμα σε αγαπημένες ταινίες του “είδους”.
Μετά από 10 χρόνια, αυτή η αλλοπρόσαλλη παρεά-οικογένεια, αποτελούμενη από τους Tallahassee (Woody Harrelson), Columbus (Jesse Eisenberg), Wichita (Emma Stone) και Little Rock (Abigail Breslin) επιστρέφει!
1. Zombieland (2009)
Σε ένα είδος, το οποίο είτε σου αρέσει εξ αρχής, είτε δεν βρίσκεις κανένα απολύτως νόημα, αυτό των zombie movies, σκάνε κατά περιόδους σαν πυροτεχνήματα ταινίες που δίνουν ένα διαφορετικό τόνο στην όλη “φάση”. Στην ουσία πρόκειται για parodies των ταινιών με zombies, οι οποίες, όμως, καταφέρνουν να ξεφύγουν της απλής διακωμώδησης και καταλήγουν σε κάτι παραπάνω από ευχάριστες περιπέτειες, με απίστευτο υποκειμενικό χιούμορ και αμέτρητα zombies.
Κάπως έτσι έσκασε το 2009 και το Zombieland, με ένα κάστινγκ που σε προετοίμαζε για κάτι παραπάνω από μία απλή “παρωδία”. Σε μία Αμερική που έχει κατακλυστεί από ζόμπια, ο Columbus (Jesse Eisenberg) μας αφηγείται πως κατάφερε να επιζήσει χάρη στους “Κανόνες επιβίωσης από ζόμπι” που έχε υιοθετήσει, ανατρέχοντας παράλληλα στο χρονικό της καταστροφής. Στο βράδυ, δηλαδή, που η πανέμορφη γειτόνισσα του στην εστία τον διέκοψε από το WoW για να της κάνει παρέα, επειδή είχε τρομοκρατηθεί από έναν τύπο που τη δάγκωσε. Η γειτόνισσα μετραπέται, του επιτίθεται και αφού αυτός καταφέρνει να σωθεί, αποφασίζει να ξεκινήσει για το Columbus του Ohio, με την ελπίδα να βρει τους γονείς του. Στη διαδρομή συναντά τον Tallahassee (Woody Harrelson), ένα μοναχικό καουμπόι που αναζητά μανιωδώς σε αυτό το post-apocalyptic σκηνικό μια Twinkie. 
Προκειμένου να μη γίνει το πράγμα πολύ προσωπικό ο Tallahassee προτείνει να μην αποκαλύψουν τα πραγματικά τους ονόματα, παρά να προσφωνούνται με ονόματα πόλεων. Εξ ου και οι δύο κορασίδες της παρέας, Wichita (Emma Stone) και Little Rock (Abigail Breslin), οι οποίες συμπληρώνουν την ομάδα, μετά από μία επεισοδιακή πρώτη συνάντηση. Οι τέσσερις τους πλέον κατευθύνονται στο Pacific Playland στο Los Angeles, ένα λούνα παρκ καθαρό, υποτίθεται, από ζόμπια. Ενδιάμεση στάση, η έπαυλη του Bill Murray, όπου τους περιμένει μια αναπάντεχη συνάντηση.
Ένα zombie american roadtrip, επομένως, όπου οι πρωταγωνιστές βρίσκονται αντιμέτωποι με αρκετά απειλητικά για κωμωδία zombies, τα οποία εξουδετερώνουν με κάθε δυνατό τρόπο. Ο Harrelson στο Zombieland έχει πραγματικά κέφια, πράγμα που επιτείνει με το προσωπικό του στίγμα της ξεκαρδιστικές στιγμές της ταινίας. Οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές, νεούδια τότε, χωρις υποψηφιότητες και όσκαρς, δίνουν το μαζεμένο κλίμα που χρειάζεται σε ένα post apocalyptic σκηνικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν “λύνονται” στις κατάλληλες σκηνές. Κοινώς, οι τέσσερις τους έδεσαν στο Zombieland και αυτό το δέσιμο διακυβεύεται στο δεύτερο μέρος, που κάνει τώρα πρεμιέρα στις αίθουσες.
Η “πατρική φίγουρα” του Tallahassee φαίνεται να βάλλεται στο Zombieland Double Tap από τα εφηβικά ξεσπάσματα της Little Rock, η οποία ψάχνει κάποιον/α να μοιραστεί την εφηβεία της. Η δεμένη παρέα που κατέληξε σε οικογένεια αναμετράται πρωτίστως με τον εαυτό της, όπως επίσης με νέους επιζώντες και πιο εξελιγμένα ζόμπια. Φυσικά, δεν περιμένουμε κάποιο zombie family drama, αλλά μία ανατρεπτική οικογενειακή περιπέτεια με ακόμα περισσότερες ξεκαρδιστικές στιγμές. Η συγγραφική ομάδα, άλλωστε, πέραν του πρώτου μέρους έχει επιδείξει τα κατάλληλα δείγματα γραφής Rhett Reese (Zombieland, Deadpool, Deadpool 2), Paul Wernick (Zombieland, Deadpool, Deadpool 2), Dave Callaham (ο οποίος προστέθηκε τώρα στην ομάδα και πέραν των The Expendables, ετοιμάζει ένα μεγάλο άνοιγμα με τα Wonder Woman 1984, Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings, Spider-Man: Into the Spider-Verse 2). Σκηνοθέτης παραμένει ο Ruben Fleischer (Zombieland, Gangster Squad, Venom).
To trailer του Zombieland Double Tap είναι παραπάνω, μπορείτε να παρακολουθήσετε το τρέιλερ του Zombieland (2009) εδώ:
2. Shaun of the Dead (2004)
“Παίρνουμε το αμάξι. Πάμε στης μαμάς. Σκοτώνουμε τον Φιλ -συγγνώμη-, αρπάζουμε τη Λιζ, πηγαίνουμε στο Winchester, παίρνουμε μια ωραία παγωμένη μπύρα και περιμένουμε όλα αυτά να περάσουν”. Υπάρχει πιο λιτό και αποτελεσματικό σχέδιο από αυτό σε μία zombie apocalypse; Μαζεύεις τους αγαπημένους σου σε ένα ασφαλές μέρος, ταμπουρώνεσαι με προμήθειες και περιμένεις το στρατό να καθαρίσει την κατάσταση. Πόσες ταινίες θα είχαν αποφευχθεί αν όλοι έμεναν προσηλωμένοι στο σχέδιο. Υπάρχει πάντοτε βέβαια η πιθανότητα το καταφύγιο σου να δεχτεί επίθεση, αλλά οι πιθανότητες να επιζήσεις αν καταφέρεις να αμυνθείς είναι πολύ περισσότερες από το να είσαι στο δρόμο εκτεθειμένος στον πανικό και τα ζόμπια. Το Shaun of the Dead δεν είναι μία απλή ταινία, είναι ένας οδηγός επιβίωσης!
Θα μπορούσε, αλλά πρόκειται για μία από τις πιο αγαπημένες κωμωδίες με zombies. Οι αξιολάτρευτοι Simon Pegg (Shaun) και Nick Frost (Ed) συναντιούνται σε μία “rom zom com” ταινία (romantic zombie comedy), θεμελιώνοντας την απαρχή της κινηματογραφικής τους συνεργασίας, έχοντας στο πλευρό τους, τόσο σκηνοθετικά όσο και σεναριακά, τον Edgar Wright. Σε ένα Λονδίνο που δέχεται εισβολή από zombies οι δύο τους αντιμετωπίζουν με ένα απαράμιλλο βρετανικό χιούμορ την τραγικότητα της κατάστασης.
Παράλληλα, συνθέτουν μια ωδή στην pop culture με περισσότερες από 50 σχετικές αναφορές στην ταινία, με κυριότερη και εμφανέστερη αυτή στο Dawn of the Dead, ταινία που θεωρείται masterpiece του είδους. Θα πρέπει να επισημανθεί πως δεν πρόκειται για ένα φτηνό parody, τύπου Scary Movie (όσο και αν έχουμε γελάσει και ίσως να εξακολουθούμε να γελάμε με αυτό), αλλά για μία δημιουργική προσπάθεια, που έχει κατατάξει το Shaun of the Dead στα κλασσικά του είδους.
Επειδή, η απόδοση του σχεδίου στα ελληνικά έχασε πολλά, θεωρούμε σκόπιμο να παρατεθεί στο πρωτότυπο:
Τake car. Go to Mum’s. Kill Phil – “Sorry.” – grab Liz, go to the Winchester, have a nice cold pint, and wait for all of this to blow over. How’s that for a slice of fried gold?
Δικό μας, ιδιότυπο fun fact: Τον Phil, πατριό του Shaun που έχει δαγκωθεί από ζόμπι υποδύεται ο Bill Nighy!
Δείτε το trailer της ταινίας εδώ:
Για τους φανς, Simon Pegg και Nick Frost επιστρέφουν με νέα ταινία. Για περισσότερα δείτε Την επέτειο των 20 χρόνων καλλιτεχνικής σχέσης τους γιόρτασαν οι Simon Pegg και Nick Frost με την ανακοίνωση της νέας ταινίας τρόμου που ετοιμάζουν, το Svalta!
3. Planet terror (2007)
Ναι, είναι η ταινία με τη σκηνή κατά την οποία η Πέητζ από τις Μάγισσες (Rose McGowan) θερίζει ζόμπι με το πολυβόλο-πόδι του πειρατή. Το «Planet Terror» αποτελεί τη μία από τις δύο ταινίες που συνθέτουν την διμερή κινηματογραφική προσπάθεια των Quentin Tarantino και Robert Rodriguez, υπό τη γενική ονομασία «Grindhouse». Η δεύτερη ταινία είναι το «Death Proof», το οποίο ακόμα κι αν δεν έχετε παρακολουθήσει ολόκληρο, σίγουρα θα έχετε δει τη σκηνή με το μαγευτικό χορό της Rosario Dawson, υπό τους ήχους του Down in Mexico, στο οποίο όλοι/ες έχουμε κάποτε λικνιστεί. Οι δυο ταινίες προβάλλονταν μαζί, με τους σκηνοθέτες να θέλουν να αποδώσουν φόρο τιμής στις exploitation ταινίες της δεκαετίας του ’60 και του ’70 που προβάλλονταν αφειδώς στα αμερικανικά στέκια της εποχής, τα λεγόμενα Grindhouses.
Εκτός από τις exploitation ταινίες, το φιλμ του Rodriguez αποτελεί και έναν ειδικότερο φόρο τιμής στις ταινίες με ζόμπι, χρησιμοποιώντας όλα τα γνωστά κλισέ της συγκεκριμένης κατηγορίας ταινιών τρόμου. Οι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε αιμοβόρα κτήνη που κατασπαράζουν ανθρώπινες σάρκες μετά την αποτυχία ενός στρατιωτικού πειράματος που απελευθέρωσε τα γνωστά επικίνδυνα αέρια. Σ’ αυτό το μπάχαλο θα συγκροτηθεί η τυπική ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων που θα προσπαθήσει να επιβιώσει μέσα στο απόλυτο χάος σκοτώνοντας παράλληλα και πολλά ζόμπι με τους πλέον εφετζίδικους τρόπους.
Οι διασκεδαστικοί χαρακτήρες, το ταχύτατο tempo, οι παρανοϊκοί διάλογοι και η αχαλίνωτη δράση συνθέτους ένα απολαυστικό θέαμα. Οι αστείες ατάκες δεν είναι πάντα πετυχημένες και μεταξύ αυτών θα συναντήσουμε ορισμένες κρυάδες που πάντως ξεχνιούνται εύκολα χωρίς να παρεμποδίζουν την διασκέδασή μας. Πρόκειται για ένα comedy-horror-zombie-splatter πακέτο που καθιστά το φιλμ από συμπαθητικό έως εξαιρετικό, ανάλογα με τα προσωπικά κριτήρια του καθενός. Βέβαια από ένα σημείο και μετά καταντά υπερβολικά «στημένο», ρηχό και ενοχλητικά επιτηδευμένο κι ας γνωρίζαμε εκ των προτέρων την «προσχεδιασμένη» φύση του και τον κατευθυνόμενο ρόλο που επιθυμεί να παίξει. Γενικότερα πάντως αποτελεί μια αξιόλογη δουλειά, που θα ικανοποιήσει τους φίλους των zombie-comedy ταινιών, κι ας μην είναι αριστούργημα. (Πηγή: https://horrormovies.gr/reviews/planet-terror-2007).
Πέραν της Πέητζ (Rose McGowan), το καστ συμπληρώνουν οι Bruce Willis , Josh Brolin , Marley Shelton και Freddy Rodríguez , ενώ, εμφανίζονται, επίσης, οι Quentin Tarantino και Tom Savini.
Δείτε το trailer εδώ:
+1. The Dead Don’t Die
Η αβάσταχτη ελαφρότητα του υλικού κόσμου αναμασάται στην ωμότητα της σαρκοφαγίας αιμοβόρων ζόμπις, ενώ, η απληστία του ανθρώπινου είδους για τα υλικά αγαθά μπολιάζει την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, ακόμα και μετά θάνατον, όπου ομιλούντες νεκροζώντανοι περιφέρονται παραδωμένοι στη ματαιότητα της αντανάκλασης μιας ζωής προσκολλημένης στην εύρεση wi-fi, με τους “ζωντανούς” να παρακολουθούν με μία ομολογουμένως γαλήνια απάθεια τις συνέπειες της καταστροφής που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει.
ΒΡΕ ΟΥΣΤ! ΣΑΥΡΑ ΒΙΓΚΑΝ JIM JARMUSCH, που πήρες ένα εξαιρετικό κάστινγκ, αποτελούμενο μεταξύ άλλων από τους Bill Murray, Adam Driver, Steve Buscemi, Tilda Swinton -μέχρι και τη Selena Gomez επιστράτευσες- για να τους οδηγήσεις στην πιο νωχελική zombie ταινία που έχει υπάρξει ποτέ, προκειμένου να κράξεις τη χιπστεριά που διακατέχει όλο σου το είναι, για να κάνεις κάτι που σίγουρα θα ονόμαζες αντι-τέχνη, σε μία δήθεν εργαλειοποίηση της εργαλοιοποίησης της pop culture για να αποδομήσεις τον υλισμό της σύγχρονης κοινωνίας.
Οπότε, κύριοι και κυρίες της Freakydelia , γιατί συμπεριλαμβάνετε στο αφιέρωμα σας την εν λόγω ταινία, θα ρωτήσετε. Μόνο για να στάξετε χολή; Ναι. Λιτά και κατηγορηματικά, ναι, αλλά και για να αποφύγετε να πέσετε κι εσείς στην ίδια παγίδα που πέσαμε και εμείς. Σας έχουμε εξαιρετικές προτάσεις παραπάνω.
Κατά τ’ άλλα, στη νέα ταινία του Jim Jarmusch, The Dead Don’t Die, η περιβαλλοντική καταστροφή είχε ως αποτέλεσμα την μετατόπιση του νοητού άξονα της γης, το οποίο με τη σειρά του προκάλεσε την αποσταθεροποίηση της ζωής στον πλανήτη, φτάνοντας μέχρι την ανάσταση των νεκρών, σε ένα Αποκαλυπτικό σκηνικό. Αυτή την περιβαλλοντική Αποκάλυψη παρακολουθούμε στον μικρόκοσμό μιας μικρής πόλης, του Centerville. Τοπικές αρχές, κάτοικοι, επισκέπτες παρακολουθούν νωχελικά την εξάπλωση των ζόμπις στην πόλη τους, σε μια κατάσταση που φαίνεται εξ αρχής ότι δεν θα έχει καλό τέλος.
Χωρίς κάποια πλοκή στην ουσία, η ταινία αναπτύσσεται βασανιστικά αργά, στερούμενη οποιουδήποτε στοιχείου που θα μπορούσε να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον. Καμία σχέση με τις προηγούμενες ταινίες του αφιερώματος, οι οποίες προσεγγίσουν με μία τουλάχιστον απολαυστική σκοπιά το είδος. Πρόκειται για ένα προσωπικό δημιούργημα του Jarmusch, στερούμενο, επίσης, οτιδήποτε που θα μπορούσε να θυμίσει έστω και στο ελάχιστο το Only Lovers Left Alive.
Μπορείτε να δείτε το trailer και να περιμένετε κάτι παραπάνω από αυτό που πραγματικά θα δείτε στην ταινία εδώ:
