Τέσσερις σειρές εποχής για “βασιλικές” βραδιές

Μπορεί να μην περιμέναμε ποτέ ότι θα το πούμε αλλά η ΕΡΤ έκανε μια κίνηση σοφή και προς την σωστή κατεύθυνση δημιουργώντας την δωρεάν παλτφόρμα ΕΡΤflix όπου σιγά σιγά χτίζει μια συλλογή με σειρές και ταινίες.

Σε μια πρώτη αυτοψία της πλατφόρμας εντοπίσαμε κάποιες σειρές εποχής, καθώς το κρατικό κανάλι νοιώθει ότι παίζει εκ του ασφαλούς με αυτές εφόσον δύσκολα θα βρεθεί κάτι σε αυτές τρόπον τινά “προκλητικό” ή αντιπαραθετικό.

Ι.War and Peace (2016, BBC)

Το περίφημο μυθιστόρημα του Leo Tolstoy “Πόλεμος και Ειρήνη”, εκδοθέν το 1869 που μας ψυχογραφεί τον ρώσικο λαό πριν την επανάσταση και πριν-κατά την διάρκεια-και μετά την εισβολή του Ναπολέοντα, μεταφέρθηκε ακόμα μια και έσχατη φορά στην μικρή οθόνη από το BBC (το Ουαλικό branch) το 2016.

H εν λόγω εκδοχή αποτελείται από 6 επεισόδια –“μέρη” όπως είναι τελευταία της μόδας να λέμε– με τους πρωταγωνιστικούς ρόλους να καταλαμβάνουν οι εξής: ο Paul Dano στον ρόλο του Pierre (από τις σπάνιες φορές που δεν υποδύεται κάποιον κακό ή νοσηρό χαρακτήρα, αλλά ακριβώς το αντίθετο)· η Lily James, στον πιο κομβικό ρόλο του βιβλίου, την Natasha (με το ίδιο ακριβώς παίξιμο που έχει μέχρι και σήμερα στην ταινία Rebecca, δυστυχώς τείνει να τυποποιηθεί σε συγκεκριμένους ρόλους)· και, τέλος, η ευχάριστη έκπληξη, ο James Norton στο ρόλο του Andrei.

Φυσικά, η μεταφορά ενός βιβλίου και δη ενός τόσου μεγάλου ποσοτικά και ποιοτικά έργου είναι δύσκολο πράγμα, καθώς η φαντασία μας και ότι είχαμε υπόψη όταν το διαβάζαμε μπαίνουν σε μια εικόνα και “περιορίζονται” κατά κάποιο τρόπο. Η παραγωγή της σειράς εστιάζει πάρα πολύ στο οπτικό κομμάτι, στα τοπία, που είναι σαν ψεύτικοι πίνακες της χιονισμένης Ρωσίας, στα κουστούμια της αριστοκρατικής τάξης στη μετά-τη-Μεγάλη-Αικατερίνη-εποχή και σε κάποιες σκηνές από τις πιο γνωστές μάχες της ρωσικής ιστορίας. Από αυτή την άποψη είναι μια πολύ καλή παραγωγή με τα όποια μειονοκτήματα να περιορίζονται σε ανεκτό βαθμό στην υποκριτική των πρωταγωνιστών, όπως και στο σενάριο σε ο, τι αφορά το βάθος κάποιων από τους χαρακτήρες, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση της Νατάσα, της οποίας τα εσωτερικά κίνητρα για κάποιες πράξεις της δεν εξηγούνται και δεν μεταδίδονται στην οθόνη στο βαθμό που θα ελπίζαμε.

Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το soundtrack της σειράς, το οποίο θυμίζει αρκετά αυτό της ταινίας Interstellar του Hans Zimmer.

https://www.youtube.com/watch?v=m3zvVGJrTP8

II. Victoria

Μπορεί με την σειρά “The Crown” να έχουμε γνωρίσει την βασίλισσα Ελίζαμπεθ ΙΙ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο μονάρχη του Ηνωμένου Βασιλείου, ωστόσο μια προκάτοχός της, η βασίλισσα Βικτώρια, κατείχε το ρεκόρ της μακροβιότερης παραμονής στο θρόνο πριν από την Ελίζαμπεθ. Βέβαια, στην πραγματικότητα, η σύγκριση δεν είναι δίκαιη και δεν θα έπρεπε να είναι η ίδια για όλους τους μονάρχες της Αγγλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς η εξουσία που κατείχαν οι παλαιότεροι εξ αυτών ήταν ευρύτερη από την σημερινή -συμβολική σχεδόν- εξουσία της Ελίζαμπεθ ΙΙ.

Με τη ζωή της βασίλισσας Βικτώριας, λοιπόν, καταπιάνεται η σειρά αυτή από την αρχή και, ενώ η σειρά έχει ήδη τρεις σεζόν, το Ερτflix μας προσφέρει προς το παρόν τις δύο από αυτές και χωρίς να αναγράφει τον χρονικό ορίζοντα που η σειρά θα παραμείνει διαθέσιμη. Η ζωή της είναι ιδιαίτερη καθώς ήταν αρκετά απίθανη η διαδοχή της στο θρόνο εξ ου και το μη βασιλικό όνομα που της δόθηκε όταν βαφτίστηκε, ενώ η βασιλεία της συνδέθηκε άρρηκτα με την βιομηχανική επανάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο και την δημιουργία της Αυτοκρατορίας με τις άπειρες αποικίες. Ούσα κατά τα 3/4 Γερμανίδα μιλούσε καλύτερα τα γερμανικά απ’ ότι τα αγγλικά και, όπως ήταν φυσικό, παντρεύτηκε τον πρώτο της ξάδελφο, Αλβέρτο, τον οποίο αγαπούσε παράφορα. Μαζί απέκτησαν 9 παιδιά (!) και διαμόρφωσαν την εικόνα της βασιλικής οικογένειας ως μιας αστικής οικογένειας απομακρυνόμενοι από την τακτική των προκατόχων τους να είναι αποστασιοποιημένοι. Ήρθαν έτσι πιο κοντά στους υπηκόους τους και την ακμάζουσα τότε αστική τάξη του βασιλείου τους.

Ύστατη επιθυμία τους ήταν η δημιουργία ενός οικογενειακού πανευρωπαϊκού δικτύου ηγεμόνων -βασιλιάδων- μέσω των γάμων των τέκνων τους στις βασιλικές οικογένειες κάθε χώρας που αυτό ήταν εφικτό. Γι’ αυτό το λόγο το προσωνύμιο της Βικτώριας ήταν “γιαγιά της Ευρώπης“, κάτι, όμως, που, ενώ στην πράξη έκανε αργότερα τον βασιλιά της Αγγλικής Αυτοκρατορίας Γεώργιο Ε΄, τον βασιλιά (Kaiser) Γουλιέλμο Β΄της Γερμανίας και τον Τσάρο Νικόλαο Β΄της Ρωσίας πρώτα ξαδέλφια, δεν στάθηκε αρκετό για να εμποδίσει τον Α΄ΠΠ. Η ηθοποιός Jenna Coleman που υποδύεται την βασίλισσα, αν και ομορφότερη της, είναι αρκετά στιβαρή στο ρόλο της και έχει όση μεγαλοπρέπεια χρειάζεται. Από την άλλη, ο Tom Hughes που υποδύεται τον Αλβέρτο, σύζυγο της βασίλισσας, είναι σίγουρα λιγότερο επιβλητικός και φαίνεται περισσότερο ενδοτικός απ’ όσο ήταν στην πραγματικότητα ο χαρακτήρας αυτός. Βέβαια, ίσως φταίει και ο σενάριο ως προς αυτό. Σκηνικά, τοπία και κουστούμια δείχνουν -ακόμα και αν δεν είναι – πως πρόκειται για μία ακριβή παραγωγή.

ΙΙΙ.Vanity Fair (2018)

Το βιβλίο “Vanity Fair” του Άγγλου συγγραφέα William Makepeace Thackeray εκδοθέν το 1848 έχει γίνει πολλές φορές σειρά, ταινία και θεατρικό ανά τα χρόνια. Το εγχείρημα της μεταφοράς του βιβλίου δεν είχε πάντα επιτυχές αποτέλεσμα, όπως συνέβη με την ταινία του 2004 όπου πρωταγωνιστούσε η Reese Witherspoon, καθώς δεν έβγαλε ούτε τα χρήματα του budget της. Η δε σειρά, εν προκειμένω, αποτελείται από 7 επεισόδια με τους ηθοποιούς και τα σκηνικά να είναι αξιοπρεπέστατα για το μέγεθος της εν λόγω παραγωγής, ενώ, το σενάριο είναι ήδη γνωστό σε όποιον έχει διαβάσει το βιβλίο ή έχει δει κάποια μεταφορά του.

Είναι μια ιστορία που σατιρίζει την βρετανική κοινωνία του 19ου αιώνα μέσα από την ζωή των πρωταγωνιστριών του, την Rebecca Sharp, η οποία είναι φιλόδοξη , ματαιόδοξη και τελείως κυνική στους σκοπούς της ζωής της (όχι φυσικά σε επίπεδο Σκάρλετ Ο’Χάρα) και την Amelia Sedley που προβάλει ως το αντίθετο της Becky, δηλαδή αθώα και καλοπροαίρετη. Στα γεγονότα της ζωής τους δραματικό ρόλο παίζουν και οι εξελίξεις των Ναπολεόντειων Πολέμων μεταξύ των οποίων και η μάχη του Βατερλώ. Είναι μια ευχάριστη σειρά εποχής, σίγουρα πολύ ανώτερη της ταινίας του 2004, η οποία ίσως να ήταν και η χειρότερη εκδοχή μεταφοράς του βιβλίου, ωστόσο, μην έχοντας δει τις άλλες σειρές -κυρίως του BBC- δεν παίρνουμε όρκο ότι η εν λόγω μεταφορά (ενν. η σειρά) είναι η καλύτερη.

ΙV. Queens: The Virgin and the Martyr (2017, Televisión Española και BBC)

Η ιστορία της αντιπαλότητας των δυο βασίλισσών που έτυχε να συνυπάρξουν στην Γηραιά Αλβιώνα ως βασίλισσες παράλληλα και οι δυο από το 1561 έως το 1567 έχει μεταφερθεί στην μικρή και την μεγάλη οθόνη αμέτρητες φορές, ενώ, έχει χυθεί πολύ μελάνι για την μεταξύ τους σχέση. Μια ακόμα μεταφορά τον τότε γεγονότων είναι και η σειρά “Queens: The Virgin and the Martyr” όπου ως Virgin έχουμε την βασίλισσα Elizabeth I της Αγγλίας του Οίκου των Tudor, καθώς αυτό το προσωνύμιο της είχε αποδοθεί από τον λαό εφόσον δεν είχε ποτέ παντρευτεί, και ως Martyr έχουμε την βασίλισσα Mary των Σκώτων του Οίκου των Stuart.

Αυτές οι δύο γυναίκες και η ζωή τους έχουν γίνει αρκετά διάσημες και κάθε πτυχή της ζωής τους έχει ξεδιπλωθεί μπροστά στα μάτια μας από πολλές ηθοποιούς, με πιο γνωστή την ταινία “Mary Queen of Scots” του 2018. Ίσως εξάπτουν την φαντασία μας λόγω της τραγικής κατάληξης της μιας ξαδέλφης με την υπογραφή της άλλης -καμμία γυναικεία και βασιλική αλληλεγγύη- . Ήταν μια εποχή που το παιχνίδι του Θρόνου ήταν γυναικεία υπόθεση και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δει κανείς ποιες ήταν οι συγκυρίες που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση και την διαμάχη μεταξύ των δυο γυναικών. Είναι γνωστό πως θεμελιώδης υποχρέωση κάθε μονάρχη ήταν να εξασφαλίσει μια σταθερή διαδοχή στο θρόνο, ενώ, η αποτυχία στο εν λόγω εγχείρημα μπορούσε να προκαλέσει πολέμους, επαναστάσεις και δολοφονίες, όπως συνέβη στην Αγγλία την περίοδο του Πολέμου των Ρόδων, όπου είχαν δημιουργηθεί έντονες έριδες σχετικά με το ποιός ήταν ο νόμιμος βασιλιάς. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά τους Τυδώρ, η αξίωση τους στο θρόνο δεν ήταν η πιο ισχυρή εκ των ήδη υπαρχουσών, κάτι το οποίο τους «κυνηγούσε» καθόλη την διάρκεια της βασιλείας τους, ενώ, αυτό που περιέπλεκε ακόμα περισσότερο την κατάσταση ήταν αφενός η τάση των αρσενικών απογόνων να πεθαίνουν σε μικρή -το πολύ εφηβική- ηλικία και αφετέρου η αφθονία θηλυκών απογόνων.

Σε αυτό το σκηνικό έχουμε την συγκυρία συνύπαρξης δύο βασιλισσών που βλέπουμε στην χαμηλού, καταφανώς, budget σειρά, η οποία φυσικά επιλέγει να αποτυπώσει κάποιες εκδοχές της ιστορίας που είτε δεν είναι η επικρατούσες είτε είναι απλά εικασίες, όπως, μεταξύ άλλων, ότι οι δύο βασίλισσες είχαν συναντηθεί δια ζώσης, όχι μια, αλλά τουλάχιστον 3 φορές -ενώ δεν έχει επιβεβαιωθεί ιστορικά ούτε μια συνάντησή τους- , ή ότι ο 2ος σύζυγος της βασίλισσας Mary των Σκώτων ήταν bisexual κάτι που επίσης είναι μια απλή εικασία, ή οι πολλοί εραστές της βασίλισσας Ελισάβετ και άλλα τέτοια που εξυπηρετούν την δραματουργία πάνω από όλα και όχι την ιστορική ακρίβεια.