Εν όψει της φρενίτιδας που έχει καταλάβει τον κόσμο τις τελευταίες ημέρες με την ερμηνεία του Χοακίν Φοίνιξ στην ταινία Joker , θυμόμαστε την απίστευτη ερμηνεία του στην ταινία του σκηνοθέτη Paul Thomas Anderson (There will be Blood, Inherent Vice -πάλι με τον Φοίνιξ-) “The Master” απέναντι από τον Philip Seymour Hoffman , για την οποία ερμηνεία προτάθηκε και για Όσκαρ , αλλά το έχασε από τον Daniel Day-Lewis -ποιόν άλλο -, ο οποίος κέρδιζε το 2012 το 3ο κατά σειρά Όσκαρ του για την ερμηνεία του στη ταινία Λίνκολν. Ο Χοακίν είχε εν τω μεταξύ χάσει το Όσκαρ και το 2006 , όταν ήταν προτεινόμενος για την ταινία “Walk the Line” από τον Hoffman! Κατά συνέπεια , του χρόνου θα είναι η τρίτη φορά που θα είναι σίγουρα προτεινόμενος για Όσκαρ Α΄ανδρικού ρόλου και συνηθίζεται να λέγεται third time’s a charm!
Στην ταινία “The Master” o Φοίνιξ υποδύεται τον Freddie Quell έναν άνθρωπο που θα έλεγε κανείς ότι είναι ένας μανιακός γυναικάς ,καθώς τον διακατέχει μια ακραία επιθυμία , ένα ακαταμάχητο πάθος για τις γυναίκες , οποιαδήποτε δηλαδή γυναίκα (κάτι ανάλογο με την περίπτωση του Michael Fassbender στην ταινία του Steve McQueen ,Shame) και πέρα από αυτό δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε κανένα περιβάλλον εργασιακό ή οικογενειακό. Η προσωπικότητα του είναι η αιτία που μπλέκει συνέχεια σε καυγάδες και παρεξηγήσεις με αποτέλεσμα να τον διώχνουν από παντού , μέχρι που , ξαφνικά , καταλήγει -κατά τύχη πάντα- σε ένα γιοτ/πλωτό , όπου βρίσκεται ο Philip Seymour Hoffman. Ο Hoffman υποδύεται τον Lancaster Dodd που δίνει ομιλίες σχετικά με την διαδικασία human processing και την διαφώτιση (κάποιες διαδικασίες που ακολουθεί η εκκλησία της Σαϊεντολογίας καθώς ο χαρακτήρας είναι εμπνευσμένος από τον ιδρυτή της τον L. Ron Hubbard) σε ένα επιλεγμένο κοινό που τον συνοδεύει σε αυτό το γιοτ , το οποίο τον θεωρεί αυθεντία και τον ακολουθεί πιστά και φανατικά.
Αυτοί οι δυο τύποι συναντιούνται και δημιουργείται μεταξύ τους ένας περίεργος και ενδιαφέρον δεσμός που οδηγεί με την σειρά του σε κάποια δραματικά γεγονότα και τις πιο εκπληκτικές ερμηνείες εκ μέρους αμφότερων των ηθοποιών. Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς εξαρχής όλα τα επίπεδα της ταινίας και ακόμα περισσότερο να ταυτιστεί με κάποιο χαρακτήρα. Ειδικά σε ο, τι αφορά τον Φοίνιξ είναι πραγματικά σαν να έχει αποτυπωθεί στο πετσί του ο χαρακτήρας που υποδύεται , ακριβώς όπως και με τον Τζόκερ.
Οι ακόλουθες σκηνές που έχουν μεταξύ τους είναι εμβληματικές και άξιζαν σίγουρα ένα Όσκαρ:
Φυσικά , η ταινία έχει ελαττώματα , διότι ο τρόπος που τελειώνει είναι περίεργος και κάπως “άγαρμπος”, ενώ , δεν γίνεται κατανοητό τι ακριβώς διαλαμβάνεται στο τέλος. Υπάρχουν δε πολλές κατευθύνσεις προς τι οποίες μπορεί να επεκταθεί η ιστορία και να εξηγηθούν περαιτέρω πράγματα , αλλά αυτό δεν συμβαίνει ποτέ , όπως το ότι δεν μαθαίνουμε ποτέ τι ακριβώς πιστεύει “Ο Σκοπός” , όταν αναφέρεται σε προηγούμενες ζωές και χαραγμένα τραύματα σε κάθε άνθρωπο πριν το χρόνο γέννησης του. Ισχύει αυτό που μας λέει ο γιος του Dodd ότι “He’s making it all up as he goes along,”/”Τα επινοεί όλα καθώς προχωρά” ; Βέβαια , δεν είναι αυτά το θέμα στο οποίο εστιάζει η ταινία , αλλά η σχέση ανάμεσα στους δυο άντρες , η οποία μένει δυστυχώς και αυτή ανεξήγητη και αινιγματική μέχρι το τέλος. Το ενδιαφέρον του Dodd για τον Freddie είναι καθαρα επιστημονικό, ή , μήπως , υπάρχει κάτι άλλο , βαθύτερο , ίσως και ερωτικό ακόμα;
H ταινία είναι διαθέσιμη στο Netflix , όπως και η ταινία Μονομάχος ,όπου μπορεί να απολαύσει κάποιος τον Φοίνιξ ως τον τρελό -τι άλλο- αυτοκράτορα Κόμμοδο.
Δείτε το τρέιλερ εδώ:
