Έχοντας αφήσει κάποιες μέρες πίσω μας άλλη μια πολύπαθη εμπειρία κάμπινγκ, απολαμβάνουμε τις λιγοστές μέρες άδειας που απομένουν στα πουπουλένια στρώματά μας παραδομένοι στα αρώματα της χλωρίνης και του μαλακτικού και γεμάτοι όρεξη να στάξουμε χολή και μάκα για τους αγαπημένους μας συν-καμπίστες.

Αν δεν σου αρέσει το κάμπινγκ, μην πας! και πολύ περισσότερο μην κάθεσαι και γράφεις άρθρα και μας πρήζεις για το πόσο χάλια ήταν η εμπειρία σου στο κάμπινγκ!

Πρώτον: Άσχετα από το αν μου αρέσει ή όχι το κάμπινγκ, πρωτίστως δεν μου αρέσεις εσύ που θα πεταχτείς να πεις αυτό!
Δεύτερον: Δεν είναι ακόμα ένα άρθρο μίσους απέναντι στο κάμπινγκ, αλλά ακόμα ένα άρθρο μίσους απέναντι στους καμπίστες, δηλαδή πολύ πιο προσωπικό και κακοπροαίρετο!

4+1 συνήθειες πολλών κάμπερς που καθιστούν το κάμπινγκ ανυπόφορο:

1.Η αδυναμία τους να αντιληφθούν πως συγκατοικούν μ’ άλλους ανθρώπους σ’ ένα χώρο με καταλύματα χωρίς μόνωση:

Όταν μένουν σ’ ένα χωράφι διακόσιες ψυχές η μία δίπλα -αν όχι πάνω- στην άλλη μέσα σε σκηνές, το να επικρατεί έστω κάποιες ώρες της μέρας ή της νύχτας απόλυτη ησυχία είναι σχεδόν αδύνατο, πράγμα που ξέρεις και αποδέχεσαι πριν πάρεις την σκηνή και το στρώμα σου και πας να κατασκηνώσεις. Αυτό όμως απέχει αρκετά από την παρέα που θα γυρίσει τελευταία στο κάμπινγκ κι η οποία αντιλαμβανόμενη ότι δεν θα καταφέρει να κοιμηθεί, επειδή απομένει μόλις ένα τέταρτο δροσιάς, θα αρχίσει να μιλάει πάνω από το κεφάλι σου λες και είναι ακόμα στο μπαρ που τα έπινε και δεν άκουγαν ο ένας τον άλλο εξαιτίας της δυνατής μουσικής; “-Ρε-μα-λά-κα με κοίταζε όλο το βράδυ και δεν ήρθε να μου μιλήσει.Εγώ αυτόν θα τον γαμήσω –Χιχιχιχι” κι από την άλλη “Ρε είσαι βλάκας να πούμε; Τι περίμενες και δεν πήγες να της μιλήσεις; Καθόμασταν σαν τους ηλίθιους 3 ώρες στο μαγαζί μέχρι να ξημερώσει και τώρα πάλι δεν θα κοιμηθούμε“. “ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ!”
Οι διάλογοι απόλυτη σχέση έχουν με την πραγματικότητα και δεν συνιστούν προϊόν φαντασίας.
2.Τι σκέφτονται και κουβαλάνε στο κάμπινγκ τα δύσμοιρα τα σκυλάκια τους;

“Δεν έχω που να το αφήσω το ζωντανό έξυπνε”. Δεν σου φταίω εγώ και δεν σου φταίει και το δύσμοιρο το ζωντανό, αλλά το δεύτερο το αφήνω στην άκρη, γιατί όντως δεν μου πέφτει λόγος, είναι δικιά σου επιλογή και ευθύνη. Αποκλειστικά δικιά σου ευθύνη: Δεν μένετε στο κάμπινγκ εσύ, η παρέα σου και ο σκύλος σου. Μένει κι άλλος κόσμος όπως και άλλα σκυλιά ενδεχομένως. Η “ανεμελιά” που θέλεις να συνοδεύει την διαμονή σου στο κάμπινγκ προσκρούει δυστυχώς στο ότι πρέπει να φροντίζεις για το σκυλί σου. Δεν φταίει ούτε ο στριφνός γείτονας που θα σου γκρινιάξει ούτε το σκυλί σου αν τα κάνει στην είσοδο κάποια σκηνής, αν αρπάξει παπούτσια ή πετσέτες για να παίξει, αν τσακωθεί-παίξει με άλλα σκυλιά παρασύροντας κάποια σκηνή, αν σκάψει όλο το κάμπινγκ επειδή γουστάρει να σκάβει. Φταις εσύ και μην το παίρνεις στραβά!

3.Η χρήση της τουαλέτας και της ντουζιέρας

Να σε ρωτήσω κάτι; Όταν πας τουαλέτα στο σπίτι σου είτε για να κάνεις την ανάγκη σου είτε για να κάνεις μπάνιο, αφήνεις πίσω σου αυτόν τον τρόμο και το έρεβος που αφήνεις στις τουαλέτες/ντουζιέρες των κάμπινγκς;

Δεν μιλάμε απλά για “λεκέδες” πολυκοσμίας , μιλάμε για τις εφτά πληγές του Φαραώ, τους τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης, τις ορδές της Μόρντορ και τον Γκοτζίλα ξαμολυμένα σ’ ένα χώρο 1×1. Δεν φταίει ο πολύς κόσμος που χρησιμοποιεί αυτούς τους χώρους, φταίει ο καθένας ξεχωριστά που αδυνατεί να αντιληφθεί πως θα χρησιμοποιήσουν τις ίδιες εγκαταστάσεις τουλάχιστον άλλα 10 άτομα μέσα στην επόμενη ώρα. Φίλε/η ξυρίστηκες; Μην σφηνώσεις το μπουκωμένο ξυραφάκι σου ανάμεσα στον τοίχο και το σωλήνα του ντουζ! Σιχαίνεσαι να ακουμπήσεις στην λεκάνη; Όλοι μας, δεν είναι λύση όμως να τα κάνουμε απ’ έξω! Κλπ πολλά άλλα τέτοια, που αν έγραφε ο καθένας μας το τι έχουν αντικρύσει τα μάτια του, παίζει το ποστ που θα τα μαζεύουμε να αυτοδιαγραφόταν από μόνο του σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δημόσια υγεία και για τον “πολιτισμό” που ΔΕΝ θέλουμε να αφήσουμε στις επόμενες γενιές.

4.Το σεξ στη σκηνή:

Ντρέπομαι πραγματικά που γκρινιάζω επειδή κάνει ο κόσμος σεξ, αλλά δεν γίνεται παίδες, συγγνώμη. Δεν προσφέρονται όλα τα κάμπινγκ και όλες οι περιόδοι για σεξ. Όταν φτάνεις στο πικ του καλοκαιριού και η μια σκηνή όχι απλά ακουμπάει, αλλά μπαίνει η μία στην άλλη, το σεξ στο κάμπινγκ δεν είναι βιώσιμο. Έχουμε έρθει τόσο κοντά που μπορώ να σε ακούσω όταν ξύνεις τη μύτη σου, που είναι από τους πιο αναπαίσθητους ήχους. Φαντάσου πως ακούγονται άλλες κινήσεις. Πρόβλημά μου; Οκ πρόβλημα μου, μην μου γκρινιάξεις όμως αν σε κόψω την ώρα της κορύφωσης σου λέγοντας σου σαν μπάρμπας “ησυχία, θέλουμε να κοιμηθούμε”, επειδή με ξύπνησες. Ούτε να νιώσεις άβολα αν σε κοιτάω άβολα από αυτά που έχω ακούσει το προηγούμενο βράδυ, μόλις συναντηθούμε στις εισόδους των σκηνών μας.

+1 Οι κάμπερς-δήμαρχοι που σου κάνουν υποδείξεις και στρατολογούν κόσμο στην παρα-τέντια ηγεμονία τους:

Οι κάμπερς-δήμαρχοι αποτελούν από μόνοι τους ένα αρκετά ενοχλητικό είδος κάμπερς που θα ήταν πραγματικά κρίμα να παραληφθεί. Πολύ σπάνια θα υποπέσουν σε κάποιες από τις παραπάνω ενοχλητικές συμπεριφορές. Ο λόγος που δικαιολογεί το να αναφερθούν στα ανυπόφορα του κάμπινγκ είναι το υφάκι τους και η μανία τους να κάνουν υποδείξεις. Οι κάμπερς-δήμαρχοι είναι αυτοί που κάθονται σχεδόν όλο το καλοκαίρι σε κάποιο κάμπινγκ, εχουν πιάσει τις καλύτερες καβάτζες και περιφέρονται συνήθως ανάμεσα στις σκηνές τυλιγμένοι με την πετσέτα του μόλις-έχω-βγει-από-το-ντουζ δίνοντας οδηγίες για το που πρέπει να υπάρχουν διάδρομοι και κατσαδιάζοντας πιτσιρίκια για τα σκουπίδια. Μόλις τελειώσουν την “περιπολία” τους θα αράξουν σε κάποιο σημείο υψηλής κίνησης του κάμπινγκ -συνήθως δίπλα σε μπρίζες-, όπου φυσικά θα πιάσουν μία από τις λιγοστές καρέκλες που υπάρχουν για ώρες και θα προσπαθήσουν να πουλήσουν ιστορία σε όποιον είναι αρκετά κουρασμένος για να μπορέσει να αμυνθεί. Highlight της αραγματικής τους το βλέμμα γέροντα σοφού που θα ρίξουν στο νεοφερμένο που θα εμφανιστεί για να φορτίσει το κινητό του, στον οποίο θα μιλήσουν μόνο όταν θα έχει συμπληρώσει τουλάχιστον πέντε μέρες στο κάμπινγκ. Τέλος, οι κάμπερς-δήμαρχοι αποφεύγουν να συναναστρέφονται μεταξύ τους, παρά μονάχα περιορίζονται στο να αναταλλάσσουν “δώρα” όπως αλάτι και λάδι σε ένδειξη σεβασμού ή χαμηλόφωνες κουβέντες μεγάλης σοφίας λίγο πιο μακριά από τα crew επιρροής τους “-Δε θα φυσήξει απόψε. -Ο Γιάννης (σημ: ο μανάβης) θα πέρασει πιο αργά”. tip: Αν σε προσεγγίσει στην “κουζίνα” για να σου δώσει συμβουλές κατασκηνωτικής μαγερικής να ξέρεις ότι θέλει να σε εντάξει στην κατασκνωτική του αίρεση, οπότε να προσέχεις. Μην παρασυρθείς από τη μυστική συνταγή της σάλτσας με λουκάνικα κονσέρβας σε μπρίκι καφέ.

Τα λέμε -όχι- στα επόμενα κάπινγκς με περισσότερο σεβασμό και αγάπη για τον συνταλαιπωρημένο από το αλκοόλ και τον ήλιο συνκαμπίστα σου! Το νου σου στο δήμαρχο και να θυμάσαι ένα ρητό του κάμπινγκ που δεν έχει ακόμα ειπωθεί:

Η τουαλέτα σου είναι ο καθρέπτης της ψυχής σου.