His Dark Materials | Η έναρξη της δεύτερης σεζόν μας κέρδισε

Η δεύτερη σεζόν του His Dark Materials επέστρεψε και μετρά ήδη τρία επεισόδια στον αέρα καταφέρνοντας να μας πείσει πως ο βασικός συντονιστής του screenplay της σειράς, Jack Thorne, έχει μελετήσει σε βάθος το έργο του Philip Pullman.

Μετά από μία επιτυχημένη πρώτη σεζόν που μας εισήγαγε στον κόσμο του Philip Pullman, ΄στην τριλογία βιβλίων του οποίου βασίζεται η σειρά, “Η Τριλογία του Κόσμου”, οι Lyra Belacqua (Dafne Keen) και Will Parry (Amir Wilson) επιστρέφουν για τη δεύτερη σεζόν της σειράς, ακριβώς από το σημείο που είδαμε στο φινάλε της πρώτη σεζόν.

Η Lyra ακολουθεί τον πατέρα της, Λόρδο Asriel (James McAvoy), στην “πύλη” που άνοιξε θυσιάζοντας το φίλο της κόρης του, Roger, ενώ, ο Will ακολουθώντας μία γάτα, βρίσκει μία σχισμή στο δικό του κόσμο, στην οποία εισέρχεται. Το ταξίδι των δυο τους ανάμεσα στους κόσμους ξεκινά και η συνάντησή τους φαντάζει σχεδόν αναπόφευτκη.

Μία σειρά γεμάτη συμβολισμούς: Η φύση της σκόνης

Με πρωταγωνιστές δύο έφηβους, η σειρά δε στοχεύει σε ένα ακόμα εφηβικό δράμα, αλλά προχωρά ακόμα παραπέρα σε ένα ταξίδι ανάμεσα σε παράλληλους κόσμους για την αναζήτηση της αλήθειας της ίδιας της ύπαρξης. Ας μην ξεχνάμε πως το έργο του Pullman, πέρα από μία καλογραμμένη ιστορία φαντασίας, συνιστά, ταυτόχρονα, μία δημιουργική κριτική της Καθολικής πίστης. Τα βιβλία, όπως και τη σειρά, διατρέχουν πλήθος συμβολισμών, με κύριο και βασικότερο τη σχέση του ανθρώπου με το δαιμόνιο του. Ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι για όλη τους της ζωή με ένα ζώο με το οποίο μπορούν να συνομιλούν, δεν είναι μόνο ένα θελκτικό στο παιδικό κοινό δημιούργημα φαντασίας, αλλά, παράλληλα, μία εξωτερίκευση της ανθρώπινης συνείδησης. Ο εσωτερικός διάλογος εξωτερικεύεται κι ο πανταχού παρών συνομιλήτης μας, ο ίδιος μας ο εαυτός, λαμβάνει τη μορφή ενός ζώου που αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα μας και υπάρχει όσο υπάρχουμε κι εμείς. Κάθε φορά που ένας χαρακτήρας της σειράς πεθαίνει, την ίδια στιγμή εξαφανίζεται, ή καλύτερα γίνεται σκόνη και το δαιμόνιο του.

Ο Σωκράτης κάνει συχνά λόγο για ένα δαιμόνιο, το οποίο χαρακτηρίζει ταυτόχρονα θεό και δαίμονα και το παρουσιάζει σαν μία φωνή στο κεφάλι του που τον αποτρέπει από το να προβεί σε κάποια ενέργεια. Η “περί του Σωκράτους δαιμονίου ρήση” είναι συνδεδεμένη με την κύρια κατηγορία εναντίον του, ότι εισάγει δηλαδή “καινά δαιμόνια” δείχνοντας ασέβεια στους θεούς της πόλης.

Για το Διευθυντήριο στον κόσμο της Λύρας, η επιστημονική διερεύνηση της σχέσης που συνδέει τον άνθρωπο με το δαιμόνιο του είναι αιρετική και τούτο διότι καταλήγει σε βαθύτερα ερωτήματα που φτάνουν έως την αλήθεια της ίδιας της ύπαρξης. Το ίδιο, όμως, μελετάει κρυφά τη σχέση αυτή, πεπεισμένο ότι η Σκόνη, η οποία είναι υπεύθυνη για την ως άνω σχέση, είναι η φυσική απόδειξη του προπατορικού αμαρτήματος. Στο βιβλίο της Γένεσης του δικού του κόσμου, μόλις ο Αδάμ και η Εύα τρώνε τον απαγορευμένο καρπό της γνώσης, τα δαιμόνια τους χάνουν την ικανότητά τους να αλλάζουν μορφές και έκτοτε τα δαιμόνια των ανθρώπων είναι καταδικασμένα στο να λαμβάνουν μία τελική μορφή, μόλις χαθεί η παιδική αθωότητα.

Στο σύμπαν της Λύρας, η Σκόνη είναι πηγή μεγάλης ανησυχίας για τις Αρχές, δηλαδή την εκκλησία. Η Σκόνη, πιστεύει, είναι η φυσική απόδειξη του προπατορικού αμαρτήματος. Η Σκόνη έρχεται σε εμάς όταν μεγαλώνουμε και διαφθειρόμαστε από την κακία του κόσμου, τη γνώση. Στην εκδοχή του βιβλίου της Γένεσης, το φίδι είναι υπεύθυνο για να φέρει τη Σκόνη στον κόσμο δελεάζοντας την Εύα να δοκιμάσει τον καρπό της γνώσης του καλού και του κακού. Η Σκόνη είναι κάτι που πρέπει να μισούμε και να φοβόμαστε.
[…] Αυτό δεν σημαίνει τον εναγκαλισμό του κακού έναντι του καλού: σημαίνει να καταλάβουμε ότι επειδή η απώλεια της αθωότητας είναι αναπόφευκτη, πρέπει να την καλωσορίσουμε και να αγκαλιάσουμε το επόμενο στάδιο της ανάπτυξής μας αντί να κλείσουμε τα μάτια μας σε αυτό. Το να γνωρίζεις το καλό και το κακό δεν είναι το ίδιο με το να αγκαλιάζεις το κακό, αν και μπορεί να μοιάζει σε μια εκκλησία που θέλει να πιστεύει ότι έχει όλες τις απαντήσεις.

Philip Pullman, “What is Dust?”, https://www.philip-pullman.com/hdm?pageID=4

Η Σκόνη υπάρχει σε όλους τους κόσμους του κόσμου του Philip Pullman. Όλα όσα αναπτύχθηκαν ανωτέρω είναι όσα ακριβώς είδαμε στην πρώτη σεζόν για τον κόσμο της Λύρας. Ακόμα και να μην έχει διαβάσει κάποιος τα βιβλία, οι δημιουργοί της σειράς κατάφεραν να αναδείξουν την προβληματική του πρώτου βιβλίου της τριλογίας. Στη δεύτερη σεζόν βλέπουμε πως απαντάται η Σκόνη στους υπόλοιπους κόσμους και κυρίως στον κόσμο του Will, ο οποίος προσομοιάζει στο δικό μας κόσμο. Έτσι, γνωρίζουμε τη Σκόνη στο δικό μας κόσμο μέσα από την έρευνα της Dr. Mary Malone (Simone Kirby) πάνω στη σκοτεινή ύλη.

Η δεύτερη σεζόν προσδίδει προοπτική στη σειρά

Εμβαθύνοντας στα της δεύτερης σεζόν θα πρέπει να δώσουμε προσοχή πως η σειρά εστιάζει ακόμα περισσότερο στις προθέσεις του Διευθυντηρίου και στην εσωτερική του διάρθρωση και μας παρουσιάζει τη δικιά του προετοιμασία στο μεγάλο επικείμενο πόλεμο, για τον οποίο γίνεται λόγος ήδη από την πρώτη σεζόν.

Σιγά σιγά γνωρίζουμε καλύτερα και τις Μάγισσες του κόσμου της Λύρας, οι οποίες, επίσης, προετοιμάζονται για τον πόλεμο αυτό. Η Λύρα θα βρεθεί στο επίκεντρο αυτής της σύγκρουσης, λόγω μίας προφητείας που τη θέλει να φέρνει το “τέλος του πεπρωμένου”. Το τι σημαίνει αυτό θα το αφήσουμε προς το παρον στην εξέλιξη της σειράς. Βρισκόμαστε, εξάλλου, ακόμα στην αρχή της δεύτερης σεζόν.

Η στρατηγική αυτή ανάπτυξη των δύο αντιμαχόμενων πλευρών καταφέρνει και αποδίδει στη σειρά μία προοπτική, που κερδίζει και τους μη αναγνώστες των βιβλίων. Η σειρά, επομένως, δεν περιορίζεται σε ένα εφηβικό δράμα, ούτε μονάχα σε μια προσεγμένη τηλεοπτική μεταφορά για τους φανς των βιβλίων, αλλά “στήνεται” τηλεοπτικά, ώστε να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού. Παράλληλα με τους δύο νεαρούς πρωταγωνιστές και τις δύο βασικές αντιμαχόμενες πλευρές, Διευθυντήριο και Μάγισσες, θα μας απασχολήσουν, επίσης, η Mrs. Coulter (Ruth Wilson), μητέρα της Λύρας, η οποία φαίνεται να έχει τη δικιά της ατζέντα στη διαμάχη που στήνεται, ο Lee Scoresby (Lin-Manuel Miranda), ένας ρομαντικός αεροναύτης, ο οποίος φαίνεται να παρασύρεται σε μία περιπέτεια με άγνωστα γι αυτόν αποτελέσματα, η Dr. Mary Malone, για την οποία έγινε λόγος παραπάνω, ο Carlo Boreal (Ariyon Bakare), ένας αξιωματούχος του Διευθυντηρίου/συλλέκτης στον κόσμο του Will, ο οποίος φαίνεται να μας απασχολήσει ιδιαίτερα ως προς το τίνος συμφέροντα εξυπηρετεί, ενώ, αναμένουμε με αγωνία την εμφάνιση ενός μυστηριώδους εξερευνητή, τον οποίο θα υποδυθεί ο Andrew Scott.

Το “τηλεοπτικό ανακάτεμα” των βιβλίων ήταν αναγκαίο (για τους αναγνώστες)

Όπως επισημάναμε εξ αρχής, ο βασικός συντονιστής του screenplay της σειράς, Jack Thorne, έχει καταφέρει να προσεγγίσει το έργο του Pullman με ιδιαίτερη υπευθυνότητα. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το βατερλό της κινηματογραφικής μεταφοράς του πρώτου βιβλίου (βλ. περισσότερα 4+1 επιτυχημένες σειρές βιβλίων φαντασίας που πήγαν άκλαφτες κινηματογραφικά), θα πρέπει να ευγνωμονούμε τον κ. Thorne για το αποτέλεσμα που μας προσέφερε. Πράγματι, η μεταφορά δεν είναι απόλυτα πιστή, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την πολύ πρόωρη εισαγωγή του Will ήδη από την πρώτη σεζόν, όταν στα βιβλία εμφανίζεται μόλις στο δεύτερο βιβλίο, “Ο άρχοντας των δύο κόσμων”.

Τα εισαγωγικά κεφάλαια του Will στο δεύτερο βιβλίο, όμως, δεν είναι καθόλου τηλεοπτικά, με αποτέλεσμα να ήταν αναπόφευκτο να παρουσιαστεί κοιλιά στην πλοκή μέχρι τη συνάντηση του Will με τη Lyra. Η πορεία του μέχρι την έναρξη των δια-κοσμικών του ταξιδιών παρέβλεπεται μεν από αυτήν την επιλογή, αλλά όχι σε σημείο που να πλήττεται ο χαρακτήρας του στη σειρά. Η παράλληλη αυτή πορεία των Will και Lyra στην πρώτη σεζόν αναπτύχθηκε ομαλά και η συνάντησή τους στη δεύτερη σεζόν και η ανάπτυξη της μετέπειτα σχέσης τους έρχεται φυσικά, χωρίς να ανακύπτουν, μέχρι στιγμής, κενά. Σε όσους θέλουν να εστιάσουν στις διαφορές μεταξύ βιβλίων και σειράς (για την πρώτη σεζόν προς το παρόν) σας παραπέμπουμε εδώ: His Dark Materials Didn’t Have The Satisfying Ending We Expected.

Επίσημα δεν έχει ανακοινωθεί κάτι, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο πως η σειρά θα ανανεωθεί και για τρίτη σεζόν, με τα αρχικά σχέδια να ήθελαν το τρίτο βιβλίο της τριλογίας, “Το κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο”, να μοιραστεί σε δύο σεζόν. Δυστυχώς, το σχέδιο αυτό εγκαταλείφθηκε και η σειρά θα κλείσει με μία οχτώ επεισοδίων σεζόν, η οποία καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ξεκινήσει γυρίσματα την άνοιξη (Πηγή: Deadline).