Με την τρίτη και τελευταία σεζόν της Jessica Jones πέφτει η αυλαία για τις Marvel Series στο Netflix. Όπως όλα δείχνουν, δεν ανάμενεται κάποια άλλη σεζόν έκπληξη, όπως αυτή της JJ, ενώ, δεν υπάρχει τίποτα επίσημο, ακόμα, για τη συνέχεια των Defenders (Daredevil, Jessica Jones, Luke Cage, Iron Fist + Punisher), κατά μόνας ή εν συνόλω, στην πλατφόρμα της Disney, που ετοιμάζεται να εισβάλλει στις οθόνες μας.
Όση όρεξη και να υπάρχει από τους συντελεστές, το διαζύγιο μεταξύ Marvel και Netflix φαίνεται οριστικό, ενώ, το μέλλον αβέβαιο.
“It kind of [left] us all in this uninformed, weird place. You ask any actor on this show if they want to do it again if they had the chance and they’re going to say yes, because the experience was so fun and inventive, and the characters are so strong.”
-Vincent D’ Onofrio (Kingpin), Dailymail
Πίσω στα δικά μας, η νέα σεζόν της Jessica Jones έκανε πρεμιέρα στην πλατφόρμα του Netflix στις 14 Ιούνη και αποτελείται από 13, σχεδόν μονόωρα, επεισόδια.
Η τρίτη σεζόν βρίσκει την ιδιωτική ερευνήτρια (Krysten Ritter) να προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της μετά το θάνατο της “γλυκυτάτης” μητρός της από το όπλο της θετής της αδερφής Trish Walker, aka Patsy, aka Hellcat (Rachael Taylor). Η απόσταση μεταξύ τους φαντάζει αγεφύρωτη, με τις δυο τους να ακολουθούν τελείως διαφορετικούς, πλην, όμως, παράλληλους δρόμους.
Ο λόγος, φυσικά, για το δύσκολο δρόμο του “υπερήρωα”, δεδομένου ότι το πείραμα που παραλίγο να κοστίσει τη ζωή της Trish στη δεύτερη σεζόν, την άφησε με υπερδυνάμεις (αυτός ήταν κι ο στόχος εξάλλου). Η εμφάνιση ενός ακόμα ατόμου με υπερδυνάμεις, του Erik Gelden (Benjamin Walker), γνωστός από τα κόμιξ ως Mind-Wave, βάζει, τελικά, και τους τρεις του στο στόχαστρο ενός κατά συρροήν δολοφόνου, όπως παρουσιάζεται στη σειρά, του Greg Salinger (Jeremy Bobb), ο οποίος είναι γνωστός από τα κόμιξ ως ο δεύτερος Foolkiller.
Ο τελευταίος είναι ο villain της σεζόν, χωρίς υπερδυνάμεις, άριστα καταρτισμένος, όμως, σε διάφορους τομείς (λόγω περιόδου εξεταστικής, δεν αναφέρουμε τον αριθμό των κορνιζαρισμένων πτυχίων του), ο οποίος έχει εμμονή να απαθανατίζει με το φακό του την “αλήθεια” των θυμάτων του. Πιο συγκεκριμένα, απαγάγοντας και βασανίζοντας τα θύματα του επιχειρεί να τα οδηγήσει στην κάθαρση για τον υποκριτικό βίο που διάγουν, διαδικασία την οποίο απαθανατίζει μέχρι να πιάσει με το φακό του την “αλήθεια” των θυμάτων του.
Η δημιουργός της σειράς, Melissa Rosenberg, επιχειρεί και σε αυτήν την σεζόν να αναδείξει την ανθρώπινη πλευρά της υπερηρωίδας, κυρίως δε τη σύγκρουση αυτής της πλευράς με την ευθύνη του να φέρεις υπερδυνάμεις και την “υποχρέωση” να τις διαθέτεις στην υπηρεσία της κοινότητας. Σύγκρουση η οποία αναδεικνύεται μέσα από τη “σύγκρουση” που διαπερνά ολόκληρη της σεζόν, αυτήν της Jessica Jones με την Trish Walker.
Οι δυο τους αντιπαρατίθενται τόσο για το ρόλο των ατόμων με υπερδυνάμεις στην κοινότητα, όσο και για τη διάκριση μεταξύ υπερήρωα και “τιμωρού” (vigilante), κατ’ επέκταση και για το αν υπάρχουν όρια στη χρήση των δυνάμεων τους. Η επιμονή στην κοινωνική προσέγγιση των υπερηρώων, επίσης χαρακτηριστικό της σειράς, επιχειρείται μέσα από την ανάπτυξη της ιστορίας σε ένα περιορισμένο τοπικά και κοινωνικά πλαίσιο. Οικογένεια, φίλοι, συνεργάτες, τοπικοί παράγοντες, κυρίως δε η γειτονιά είναι το περιβάλλον στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία.
Σε μια κριτική αποτίμηση της σειράς, θα μπορούσαμε να πούμε πως πρόκεται για μια μέτρια προς καλή σεζόν. Μολονότι superhero series, όπως και οι προηγούμενες σεζόν, δεν κατακλύζεται από σκηνές δράσης, σαν αυτές του Daredevil. Περισσότερο στο στυλ του crime drama αναπτύσσεται σχετικά αργά με αρκετές επαναλήψεις, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Η παρακολούθηση των γεγονότων τη μία από τη ματιά της Jessica Jones και την άλλη από τη ματιά της Trish Walker φαίνεται να καταλήγει περισσότερο στο να γεμίσει τον τηλεοπτικό χρόνο, παρά στο να συμβάλλει σε μια διαφορετική προσέγγιση των γεγονότων, στο οποίο μάλλον αποσκοπούσε. Παρ’ όλα αυτά η ανάπτυξη της πλοκής κινείται ικανοποιητικά, με τα side stories να δένουν ομαλά με τον κορμό της ιστορίας. Ο ιδιαίτερα αυξημένος χρόνος που δίνεται στους Malcolm Ducasse (Eka Darville) και Jeri Hogarth (Carrie-Anne Moss) αποτιμάται θετικά και δεν κουράζει. Με λίγες περισσότερες δόσεις έντασης και αγωνίας, ο χαρακτηρισμός που δώσαμε παραπάνω θα ήταν πολύ θετικότερος. Δυστυχώς, όμως, έλειπαν τόσο στο βαθμό που θα θέλαμε, όσο και στο βαθμό που είχαν επιτευχθεί στην πρώτη κυρίως σεζόν, αλλά και στο πρώτο μισό της δεύτερης σεζόν.
Κάποια σημεία τα οποία δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε ασχολίαστα και ο ρόλος τους:
Όπως προείπαμε, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε αυτή τη στιγμή, το MCU στο Netflix έχει τελειώσει οριστικά και περιμένουμε τη μεταφορά του ή όχι στην πλατφόρμα της Disney. Μέσα από την τελευταία σεζόν της Jessica Jones βλέπουμε δύο αναφορές που “τιζάρουν” το τέλος που επιχειρήθηκε να δοθεί. Η πρώτη έγινε στο 6ο επεισόδιο και αφορούσε τον D. Rand, γνωστό ως Iron Fist, ο οποίος, όπως ενημερώνεται η Hogarth, βρίσκεται κάπου στο εξωτερικό. Η δεύτερη “αναφορά” είναι η εμφάνιση του Luke Cage στο τελευταίο επεισόδιο της σεζόν, ο οποίος φαίνεται σε αρκετά καλή κατάσταση, μετά το τέλος της δεύτερης σεζόν. Σε τι αποσκοπούν αυτά άραγε δεδομένων τόσων των ακυρώσεων των άλλων δύο σειρών, όσου και του οριστικού διαζυγίου Marvel-Netflix; Το δε τέλος που επιλέχθηκε για την Jessica Jones, επίσης, περισσότερο σαν υπόσχεση για συνέχεια μπορεί να εκλειφθεί, παρά σαν αντίο:
Ας ελπίσουμε…
