Το χθεσινό επεισόδιο του Attack on Titan (Shingeki no Kyojin), το 65ο ή αλλιώς το 6ο της 4ης και τελευταίας σεζόν, ήταν από τα πιο σημαντικά επεισόδια της “σειράς”, η οποία μπαίνει, πλέον, στην τελική ευθεία. Ένα επεισόδιο που εμείς οι αναγνώστες του manga περιμέναμε να δούμε στην μικρή οθόνη (έστω και αυτή του υπολογιστή μας δυστυχώς) εδώ και πάρα πολύ καιρό (σχεδόν δυόμιση χρόνια! από την άνοιξη του 2018 που είχαν εκδοθεί τα συγκεκριμένα κεφάλαια).
Μετά το αισιόδοξο τέλος της 3ης σεζόν ταξιδέψαμε στο 1ο επεισόδιο της 4ης και 4 χρόνια αργότερα στην ιστορία στην Marley, όπου γνωρίσαμε καινούργιους χαρακτήρες και είδαμε τα εκεί πολιτικά και κοινωνικά τεκταινόμενα. Στο χθεσινό επεισόδιο ήρθε η κορύφωση αυτής της ύπο-ιστορίας (arc) με τον Έρεν να ξεκινάει με δική του πρωτοβουλία ένα μακελειό στο Liberio της Marley με απώτερο στόχο να καταφέρει να αποκτήσει τον Warhammer Titan. Συνεχίζει, δηλαδή, “να προχωρά μπροστά” στο δρόμο που ο ίδιος έχει χαράξει στο μυαλό του για την εξόντωση όλων των εχθρών του – οπότε και ο σκοπός της ζωής του θα έχει ολοκληρωθεί. Αυτόν τον Έρεν περιμέναμε να δούμε! διότι, κακά τα ψέματα, έτσι τον γνωρίσαμε από την αρχή και απλά αρνούμασταν να παραδεχτούμε αυτήν του την πλευρά δικαιολογώντας τις τότε βίαιες πράξεις του στη βάση των όσων είχε βιώσει και στην αδικία της ζωής, υπό την έννοια ότι έτυχε απλώς να γεννηθεί μέσα στα Τείχη του νησιού Paradis και να γνωρίσει το σκληρό πρόσωπο των Τιτάνων. Έως το τέλος της 3ης σεζόν είχαμε ξεχάσει ίσως ότι ο Isayama δεν δημιούργησε μια απλή ιστορία με σαφή διαχωρισμό ανάμεσα σε ήρωες και (κυρίως) άντι-ήρωες, καθώς όλοι είναι εν δυνάμει και τα δυο, αναλόγως του ποια οπτική διαλέγει κάποιος, η οποία συνήθως συνοψίζεται απλοϊκά με το αν κάποιος γεννήθηκε στην Marley ή στο νησί Paradis εν προκειμένω. Η ηθική δεν είναι άσπρο ή μαύρο και αυτό προβάλει τρομακτικά ξεκάθαρα μπροστά μας όταν ο Έρεν σκοτώνει παιδιά και αθώους (Ελδιανούς όπως και αυτός) χωρίς δεύτερες σκέψεις. Γίνεται σε αυτό το επεισόδιο ένας άλλος Reiner, με τον οποίο κατάλαβε ότι εν τέλει δεν διαφέρουν, ενώ, η Gabi γίνεται ένας άλλος Eren. Οι ρόλοι έχουν πλέον αντιστραφεί. Τελικά, μήπως το να επιτυγχάνεις αυτό που θεωρούσες ελευθερία είναι πολύ πιο επικίνδυνο απ’ όσο φανταζόσουν και συνοδεύεται από ένα ηθικό κόστος που δεν είχες εξ αρχής υπολογίσει ότι θέλεις να επωμιστείς; Αυτό βλέπουμε στα στεναχωρημένα μάτια της Μικάσα όταν απευθύνεται στον Έρεν.
Η ιστορία εστιάζει κατά κύριο λόγο στην ιδέα των “κακών” και των “καλών”, χαρακτηρισμοί που εναλλάσσονται συνέχεια καθώς βλέπουμε όλες τις πλευρές και αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα δεν είναι ούτε μαύρο ούτε άσπρο, αλλά γκρι. Οι χαρακτήρες αλλάζουν συνεχώς και εξελίσσονται, σε σημείο να μας γίνονται αγνώριστοι, προσηλωμένοι, όμως, ταυτόχρονα, με ένα διεστραμμένο τρόπο και σε μια δικιά τους λογική, στους αρχικούς τους στόχους. Οι κοσμοθεωρίες τους για το πως πρέπει να αλλάξει ο κόσμος συγκρούονται ασταμάτητα και όσοι έχουν την δύναμη επιχειρούν να δράσουν για να πετύχουν την αλλαγή που θεωρούν σωστή και δίκαιη. Με αυτό το τρόπο, οι αναγνώστες και οι θεατές καλούμαστε συνέχεια να διαλέξουμε πλευρά και μάλιστα σε χρονικές στιγμές που δεν γνωρίζουμε πλέον τι πυροδοτεί τις πράξεις των πρωταγωνιστών και τι έχει διαμεσολαβήσει, εξαιτίας των πολλών time skips της ιστορίας. Μας γίνεται δε αισθητό καθ’ όλη τη διάρκεια το πόσο εφήμεροι είναι σε αυτό τον κόσμο οι χαρακτήρες. Όλοι, όμως, οι χαρακτήρες είναι σημαντικοί και μπορούν να επηρεάσουν αισθητά την ιστορία , ακόμα και εάν εμφανίζονται για ελάχιστο χρόνο.
Είναι δε συναρπαστικό το πως ο κάθε χαρακτήρας μάχεται για τον ίδιο σκοπό τελικά, αλλά ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, με διαφορετικές μεθόδους και διαφορετικές φιλοσοφίες για τον κόσμο. Ο παράγοντας της έκπληξης και του σοκ είναι σίγουρα πολύ σημαντικός στην ανάπτυξη και την πρόοδο της ιστορίας στο Attack on Titan, χωρίς, όμως , να σκοτώνονται οι χαρακτήρες δεξιά και αριστερά μόνο και μόνο για να επιτευχθούν τα παρά πάνω. Τα πάντα αποσκοπούν στην εξέλιξη των πρωταγωνιστών και της ίδιας της ιστορίας.
Είναι ακόμα ξεκάθαρο ότι ο Έρεν έδρασε αυτονομιστικά και εκβιαστικά προς τους φίλους του και την ομάδα του, τους Survey Corps, οι οποίοι, ωστόσο, δεν τον εγκατέλειψαν και τον υποστήριξαν σε αυτή τη μάχη (;) ή σφαγή (;) – η επιλογή μίας εκ των δύο λέξεων ίσως καταδεικνύει για τον καθένα μας που στέκεται ηθικά ως προς αυτά που συμβαίνουν. Αγιάζει ο σκοπός τα μέσα; κάποιοι θα πούμε ναι, κάποιοι άλλοι όχι, ειδικά αν το τίμημα είναι η αποκτήνωση και η πλήρης διάλυση της (ατομικής;) ηθικής πυξίδας.
Το anime και το manga θέτει ξανά και ξανά προβληματισμούς με φιλοσοφικό υπόβαθρο σχετικά με τον θάνατο, την μοίρα, την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων και την φύση τους, αν είναι καλοί ή κακοί ή κάτι ενδιάμεσο. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια εξαιρετικά περίπλοκη ιστορία που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι είναι η πραγματική ελευθερία.
Στα highlights του επεισοδίου ήταν η φατρία των Ackerman -χωρίς να περιφρονούμε την επανεμφάνιση και της λοιπής παρέας- που περιμέναμε με τόση ανυπομονησία να δούμε να εμφανίζονται με τις καινούργιες τους στολές και τον εκσυγχρονισμένο εξοπλισμό τους. Η Μικάσα κάνει την καλύτερη και πιο bad ass εμφάνιση μετά την ατάκα του Έρεν “Now or never Mikasa.”. Φοράει, φυσικά, το κασκόλ που της είχε δώσει ο Έρεν όταν ήταν παιδιά δείχνοντας ότι είναι ακόμα πιστή σε αυτόν και πως ζει για να τον προστατεύει, όπως έκανε πάντα. Ωστόσο, το βλέμμα της όταν μιλάνε και τα όσα του λέει δείχνουν την διάσταση που έχει αρχίσει να δημιουργείται μεταξύ τους, καθώς ο Έρεν φαίνεται πλήρως αδιάφορος αλλά και αποφασισμένος για τα όσα έπραξε και για όσα ήδη αποδέχεται να διαπράξει συνεχίζοντας να μάχεται στο Liberio.
Ο δε Levi κάνει την εμφάνισή του στο τέλος ως από μηχανής ΘΕΟΣ – κυριολεκτικά – και σώζει την κατάσταση και τον Έρεν στο πιο κρίσιμο σημείο. Φοράει και αυτός, σε αντιστοιχία με το κασκόλ της Μικάσα, μια πράσινη κάπα που λογικά άνηκε στον Erwin δεἰχνοντας ότι παραμένει πιστός στο όραμα του καλού του φίλου. (Εννοείται ότι η εμφάνιση των Ackerman έριξε το τουίτερ με άπειρα memes αγάπης.)
Όσο για τον Jaw Titan αντιλήφθηκε αμέσως περί τίνος πρόκειται, καθώς, όπως φαίνεται, ο Zeke είχε μεταφέρει τις τραυματικές του εμπειρίες από τον Levi στην Marley.
Ωστόσο, η απορία του Porco στο τέλος, πως είναι, δηλαδή, δυνατόν “άνθρωποι να μην φοβούνται έναν Τιτάνα”, δείχνει πόσο επηρμένος και εκτός πραγματικότητας είναι (για να μην πούμε μπουνταλάς), διότι οι Survey Corps για σχεδόν 100 χρόνια πολεμούν τους Τιτάνες που η έξυπνη η Marley τους στέλνει προς εκφοβισμό έξω από τα Τείχη. “Με όρους εξελικτικής” προσαρμόστηκαν και επιβίωσαν, ενώ, πολεμούν Τιτάνες πριν καν γεννηθείς Porco! Ας μην ξεχνάμε ότι η Marley έστειλε 4 Τιτάνες Shifter στο νησί Paradis εκ των οποίων ένας μονάχα -από τα αρχικά μέλη της αποστολής- επέστρεψε, ο Reiner. Κάτι σήμαινε αυτό για τους “διαβόλους του Paradis”.
Στα του Warhammer Titan πρέπει να πούμε ότι ήταν πολύ καλύτερη η απεικόνιση των δυνατοτήτων του από ότι είχαμε φανταστεί, όπως και η φωνή της κατόχου του Τιτάνα μας εντυπωσίασε. Μάθαμε, ακόμα, πως ονομάζεται Lara Tybur, ενώ, στο manga δεν δόθηκε ποτέ το όνομά της, παρά μόνο ότι ήταν αδελφή του Willy Tybur. Ανάμεσα στις αλλαγές που έγιναν από το manga στο anime είναι και το πρώτο τρίλεπτο με τον Willy Tybur, τα σχέδιά του, την προετοιμασία του να θυσιαστεί, τα παιδιά και την γυναίκα του, καθώς τίποτα από όλα αυτά δεν περιλαμβανόταν στο manga. Ο σκοπός των αλλαγών είναι να συμπαθήσουμε περισσότερο και να καταλάβουμε τον Willy Tybur.
Το cgi και τα γραφικά στους Τιτάνες ενόχλησαν κάποιους -ίσως πιο ειδικούς-, ενώ, κάποιοι άλλοι θεωρήσαμε και αυτό το επεισόδιο, όπως και το προηγούμενο, χάρμα οφθαλμών.
Στο επεισόδιο είδαμε αρκετό αίμα και φαίνεται πως αυτή την φορά δεν θα υπάρχει λογοκρισία, όπως έγινε στις προηγούμενες σεζόν με συγκεκριμένες σκηνές τέτοιου περιεχομένου.
Αναμένουμε την συνέχεια την ερχόμενη Κυριακή καθώς το επεισόδιο μας άφησε στη μέση της μαινόμενης μάχης με μια απίστευτη εικόνα του Levi να μας κοιτάει και να έρχεται προς το μέρος μας.
Είναι γεγονός πως τα anime και τα manga* προβάλλουν σαν μια όαση μέσα στην έρημο των σειρών** που βγάζει το Χόλυγουντ και όλο το καινούργιο μόρφωμα των woke, sjws, που έχει καταλάβει της παραγωγές της Αγγλόσφαιρας μαζικά, όπου, πλέον, σημασία έχει περισσότερο το τυπικό (το καστ να είναι συγκεκριμένο, η ιστορία να μην προσβάλει κανέναν), ενώ, πάντα κάποιοι είναι τριγύρω έτοιμοι να προσβληθούν κυριολεκτικά μέχρι και με το χρώμα του γάλατος που τυγχάνει να είναι λευκό- καθώς το βάρος δεν δίνεται ή άλλως έχει μετατοπιστεί από το ουσιαστικό κομμάτι της ιστορίας, της πλοκής, των χαρακτήρων και του σεναρίου. Όμως, φαίνεται ότι θα έρθει σιγά σιγά λογοκρισία και στα manga που ούτως ή άλλως στις Η.Π.Α. κάποιες σκηνές ήδη λογοκρίνονται.
*Οι πωλήσεις των manga και συγκεκριμένα έστω και ενός ή δυο από αυτά έχουν ξεπεράσει κατά πάρα πολύ αυτές όλων μαζί των κόμικ της DC, Marvel κλπ
**Φυσικά υπάρχουν φοβερές σειρές που ξεχωρίζουν, απλά συγκριτικά με το πόσες βγαίνουν κάθε μήνα και χρόνο αυτές δεν είναι πολλές.