ARES, η νέα σειρά του Netflix -Supernatural horror και social commentary

Η καινούργια πρωτότυπη και συνάμα πρώτη ολλανδική σειρά του Netflix με τίτλο “Ares” είναι σίγουρα για γερά στομάχια και οπωσδήποτε αξίζει μια δοκιμή από τους φανς του horror genre. Αποτελείται από 8 επεισόδια της μισής ώρας περίπου έκαστο και πρέπει να προειδοποιήσουμε ότι οι σκηνές που περιέχει είναι σκληρές , ωμές , αιματηρές και , γενικά , ο , τι περιγράφουμε πλέον ως gore υπάρχει στο μέγιστο βαθμό από τα πρώτα κιόλας 5 λεπτά του πρώτου επεισοδίου. Εν προκειμένω , η σειρά αποτελεί μια προσπάθεια συνδυασμού υπερφυσικού horror και κοινωνικού σχολιασμού με αρκετούς ωραίους κλασσικούς πίνακες Ολλανδών ζωγράφων στο ενδιάμεσο , όπως η “Νυχτερινή Περίπολος”/”De Nachtwacht” , ένας πίνακας ζωγραφικής του 1642 του Ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ φαν Ράιν.

Η υπόθεση είναι σχετικά απλή στην αρχή καθώς ακολουθούμε την ζωή μιας νεαρής κοπέλας , της Rosa , στο Άμστερνταμ , η οποία ούσα στο κολέγιο προσπαθεί να ξεχωρίσει και να κάνει κάτι στη ζωή της. Εμπόδιο στην φιλοδοξία της φαίνεται να στέκεται η οικογένειά της εφόσον η μητέρα της έχει προβλήματα υγείας (σχιζοφρένεια) και χρειάζεται συνεχώς προσοχή , ενώ οι οικονομικοί πόροι τους είναι περιορισμένοι. Έτσι , λοιπόν , όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία να γίνει μέλος μιας μυστικής ομάδας (vibes Midsommar) , η οποία πιθανότατα , ή έστω όπως η ίδια είναι πεπεισμένη , θα την βοηθήσει πολύ να ανελιχθεί κοινωνικά και οικονομικά , την αρπάζει αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη. Πέρα από αυτό είναι γνωστό ότι ούτως ή άλλως στο πανεπιστήμιο όλοι θέλουν να ενταχθούν σε κάποια ομάδα ή αδελφότητα και να ανακαλύψουν ξανά τον εαυτό τους ή να τον επαναπροσδιορίσουν.

Η μυστική αυτή αδελφότητα ονομάζεται “Αres” (το όνομα φαίνεται να προέρχεται από τον ελληνικό θεό του πολέμου Άρη) και όπως μαθαίνουμε εξαρχής σε αυτήν δικαιούνται να έχουν την αξίωση να γίνουν μέλη της μόνο όσοι είναι γόνοι συγκεκριμένων πλούσιων οικογενειών που ασχολούνται με έναν συγκεκριμένο τομέα , είτε με τα οικονομικά , είτε με την πολιτική , είτε με την επιστήμη. Σε αυτό το σημείο εισέρχεται στη σειρά ο παράγοντας της κοινωνικής τάξης της πρωταγωνίστριας , που σίγουρα είναι ας το πούμε μεσαία-εργατική τάξη , αλλά και η καταγωγή της που είναι μεικτή/mixed raced. Αυτά τα δυο στοιχεία την κάνουν να ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους που είναι ακόμα “πρωτοείσακτοι” και δόκιμοι για να γίνουν μέλη της αδελφότητας αυτής , ενώ , παράλληλα , θέτουν υποδόρια σιγά σιγά και το ερώτημα “τι δουλειά έχει εκεί η Rosa;γιατί της επέτρεψαν να μυηθεί στην αδελφότητα”.

Οι θεατρινισμοί , οι τελετές και τα πρωτόκολλα που ακολουθούν στη μυστική αυτή κοινότητα είναι άλλο ένα ενδιαφέρον στοιχείο που δίνει έναν πιο σοβαρό τόνο στο τι συμβαίνει εκεί μέσα και θυμίζει ιστορίες (και αστικούς μύθους) που έχουμε ακούσει για τα τελετουργικά ομάδων όπως οι Illuminati ή οι Μασόνοι. Σταδιακά , η Rosa για να δείξει ότι ταιριάζει εκεί καλείται να ανταποκριθεί σε καταστάσεις που σίγουρα είναι αμφιλεγόμενης ηθικής και να υπακούσει εξίσου ακραίες εντολές , όπως το να μην μιλάει με την οικογένεια της και να τους ξεκόψει τελείως. Ο τρόμος και το horror έρχονται επίσης σιγά σιγά (slow burn) και κυρίως μας γεννιούνται αυτά τα συναισθήματα από το στοιχείο του αγνώστου , αυτό που ξέρουμε ότι κάτι παίζει , ότι κάτι κακό – μια αόρατη απειλή βρίσκεται πίσω από όλα αυτά , αλλά δεν ξέρουμε τι είναι αυτό το τρομερό μυστήριο. Τι κρύβει , τι κρατάει αιχμάλωτο ή προστατεύει αυτή η αδελφότητα για εκατοντάδες χρόνια;

Στη σειρά συμβαίνουν αρκετά υπερφυσικά τρομακτικά πράγματα , τα οποία δεν εξηγούνται ποτέ ικανοποιητικά και πλήρως. Το αποκορύφωμα , όμως , στο τελευταίο επεισόδιο πάει την κατάσταση ακόμα πιο πέρα από όσο κανείς μπορεί να φανταστεί αρχικά , σε ένα σημείο που λες ξεκάθαρα “wtf is going on”. Το επιφανειακό συμπέρασμα είναι ότι η αδελφότητα ως μια ομάδα συλλογικά επωμίζεται τις ενοχές από τις αποφάσεις που λαμβάνουν τα μέλη της για να είναι ηγέτες στην κοινωνία και τις αποβάλλει (όπως αυτό εκφράζεται με έναν φυσικό τρόπο στη σειρά). Είναι , όμως , η αποβολή των ενοχών και των τύψεων το “κλειδί” για την επιτυχία και την κατάκτηση της εξουσίας; Σε ένα δεύτερο επίπεδο έρχεται στο προσκήνιο στο τελευταίο κυρίως επεισόδιο το στοιχείο της μεικτής καταγωγής της πρωταγωνίστριας με έναν ειρωνικό τρόπο , εφόσον αυτή η μιγάς είναι που , ενσαρκώνοντας τις θεωρητικά αποβεβλημένες τύψεις και ενοχές τους (των μελών της κοινότητας) , φέρνει το “τέλος” τους ως κοινότητας , αυτής δηλαδή της ελίτ ομάδας λευκών πλούσιων γόνων και απογόνων αριστοκρατών της Ολλανδίας και της Ολλανδικής Αυτοκρατορίας που χτίστηκε στις πλάτες των μαύρων σκλάβων. Μερικοί Ολλανδοί έχουν σχολιάσει ότι αυτή η ιδέα είναι μια προσπάθεια δαιμονοποίησης της ιστορίας τους και ότι η Ολλανδία δεν χρησιμοποίησε τους σκλάβους για να πλουτίσει , αλλά όλα αυτά εντάσσονται σε μια ευρύτερη κουβέντα σχετικά με την political correct και social justice ατζέντα που φαίνεται πλέον να απασχολεί κάθε παραγωγή -κυρίως- του Χόλυγουντ.

Φυσικά , υπάρχουν και άλλα κομμάτια στο παζλ που δεν έχουμε ακόμα αποκωδικοποιήσει το τι συμβολίζουν , όπως μια ηλικιωμένη κυρία η οποία , όπως αναφέρουν Ολλανδοί , μιλούσε αρχαία Ολλανδικά ή Φρυγικά-κάτι που το Netflix ούτε στους αγγλικούς υπότιτλους διευκρίνισε για να το καταλάβουμε όσοι δεν ξέρουμε την γλώσσα- και αντιπροσωπεύει ίσως την παλιά αριστοκρατική τάξη ή έχει κάποια διαχρονική σχέση με την κοινότητα “Ares”.

Και το trailer έχει κάποιες σκληρές σκηνές. Μπορείτε να το δείτε παρακάτω:

Οι ηθοποιοί κάνουν όλοι εξίσου καλή δουλειά και η πρωταγωνίστρια , Jade Olieberg , είναι πολύ εκφραστική καθώς μεταδίδει άψογα με το βλέμμα της την ένταση που νιώθει ο χαρακτήρας της Rosa. Ακόμα δυο από το καστ που ξεχώρισαν , ίσως λόγω του περισσότερου χρόνου που τους αφιερώθηκε , ήταν η Lisa Smit που υποδύεται την “Carmen” και ο Tobias Kersloot που παίζει τον “Jacob Wessels”.