Για μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου όταν σκέφτεται παραδοσιακή μουσική του έρχονται κατ’ ευθείαν στο μυαλό εικόνες και ήχοι από τα επαρχιώτικα πανηγύρια: αλάνες/πλατείες/γήπεδα πλημμυρισμένα από κόσμο, μουσική στη διαπασών με το κλαρίνο ή το βιολί ,αναλόγως του που βρίσκεσαι, να κυριαρχούν, πιοτό, φαγητό και φυσικά ατέλειωτος χορός. Για τους περισσότερους δε από εμάς, ίσως η μόνη επαφή που είχαμε ή έχουμε με την παραδοσιακή μουσική είναι τα πανηγύρια κατά την περίοδο του καλοκαιριού στην επαρχία και τα γλέντια σε γάμους και βαπτίσεις. Συνακόλουθα, ως κύριους «εκφραστές» του παραδοσιακού τραγουδιού δεν θα μπορούσαμε να έχουμε άλλους πέρα από τα μεγάλα ονόματα –τοπικά ή ανά την επικράτεια- των πανηγυριών που κοσμούν κάθε καλοκαίρι κολώνες και κάδους με τις φάτσες τους και ενορχηστρώνουν τα διάφορα γλέντια με τις δισκογραφικές τους δουλειές.
Οι δυνατότητες που παρέχει το youtube στην διάδοση της μουσικής και η εξάπλωση των social media γενικότερα επέτρεψαν σε νέα σχήματα και μεμονωμένους μουσικούς που ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική να μας γνωρίσουν την δουλειά τους, σπάζοντας την πρωτοκαθεδρία των πανηγυριών και των μεγάλων πανηγυρτζήδων στο είδος. Μπορεί το τελευταίο να προσδίδει μια υπόνοια σύγκρισης ή σύγκρουσης στο θέμα, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του παρόντος. Αντίθετα επιχειρείται να αναδειχθεί η συνεισφορά των νέων σχημάτων και μεμονωμένων μουσικών στο είδος, οι οποίοι ξεφεύγοντας μουσικά, φυσιογνωμικά αλλά και δημιουργικά από την πεπατημένη κατάφεραν αφενός να ανοίξουν την παραδοσιακή μουσική σε ένα ευρύτερο κοινό και αφετέρου να την «απεγκλωβίσουν» από τις συνηθισμένες-συγκεκριμένες περιστάσεις στις οποίες ήταν περιορισμένη (πανηγύρια, γιορτές). Πλέον η παρουσία της παραδοσιακής μουσικής έχει ενισχυθεί σε παρείστικα στέκια στις μεγαλουπόλεις, στα οποία η επαφή ήταν σαφώς μικρότερη, σε μουσικές σκηνές, σε μεγάλες συναυλίες ακόμα και σε πορείες και κινητοποιήσεις.
Τα σχήματα τα οποία σας παρουσιάζουμε είναι μερικά μόνο από αυτά που μας έκαναν εντύπωση με τον τρόπο που προσεγγίζουν την παραδοσιακή μουσική και την δημιουργική τους συμβολή επ’ αυτής και στα οποία σας παραπέμπουμε δίνοντας σας το έναυσμα να ψαχτείτε μόνοι σας περαιτέρω, σύμφωνα με τα δικά σας γούστα και προτιμήσεις:
Η τετραμελής μπάντα από την Θεσσαλονίκη, Τάσος Κοφοδήμας (μπουζούκι, λαούτο, φωνή), Κωνσταντίνος Λάζος (κλαρίνο, γκάιντα, κιθάρα, φωνή), Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου (κρουστά) και Χρήστος Δανάς (βιολί), όπως την έχουμε γνωρίσει μέσα από το youtube και το soundcloud της προς το παρόν -αναμένουμε περισσότερα lives στην Αθήνα-, μας έχει κερδίσει με τον τρόπο που προσεγγίζει κι στην ουσία αναβιώνει παραδοσιακά τραγούδια κυρίως από τη Μακεδονία και τη Θράκη, αλλά κι από άλλες περιοχές της Ελλάδας. Με ένα λιτό εκφραστικά, πλην άρτιο μουσικά, τρόπο στο παίξιμο τους μας φέρνουν πιο κοντά στα ακούσματα που τους έχουν επηρεάσει, κατάφερνοντας όχι μόνο να μας κάνουν να αγαπήσουμε την μουσική τους αλλά και να μας παρασύρουν στα βήματά της.
*Το Γκιντίκι είναι ένα βουνό στη Λάρισα, νοτιοδυτικά του Κισσάβου
Το Φυστικί Σαλόνι, όπως πολύ ωραία είχε αποδωθεί στην παρουσίαση της μπάντας στα πλαίσια του Στέρνα Fringe Festival 2017, γεννήθηκε στα σοκάκια της Αθήνας και βαφτίστηκε στα νερά του Αιγαίου Πελάγους το 2010. Οι Σίμος Παπασπύρου (βιολί, νέυ, φωνή), Αλέξανδρος Καρλής (κόντρα μπάσο, φωνή), Ελεάννα Παπανικολοπούλου (κρουστά, φωνή) και Άγγελος Πίσχινας (λαούτο, φωνή) έχοντας σαν βάσεις τους την Αθήνα και την Χαλκίδα μας κάνουν με την μουσική τους ένα πέρασμα σε όλη την Ελλάδα. Με έντονο το νησιώτικο τόνο, με το βιολί και το λαούτο να κυριαρχούν και το ωραίο δέσιμο με το κόντρα μπάσο και τα κρουστά μας χαρίζουν ένα αγνό και συνάμα πλούσιο αποτέλεσμα, δημιουργώντας μια καταπλητική ατμόσφαιρα.
Τα Καντινέλια, εδρεύουν στην Θεσσαλονική, και συναπαρτίζονται από τους Θανάση Ζήκα (κιθάρα, τσαμπούνα, φωνή), Εύη Σεϊτανίδου (κιθάρα, τουμπάκι, φωνή), Αλέξανδρο Καρλή (κοντραμπάσο, φωνή). (Δυστυχώς, δεν έχουμε δει ακόμα από κοντά το πλήρες σχήμα για αυτό συγχωρέστε μας που θα εστιάσουμε περισσότερο στην αρχική σύνθεσή του, με τους Θανάση και Εύη). Η μπάντα, με βασικό γνώρισμα τον ήχο της λαϊκής κιθάρας, αφορμάται από την ελληνική παραδοσιακή μουσική, την εμπλουτίζει με στοιχεία από την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και πραγματικά δημιουργεί πάνω της, χαρίζοντας μας ένα απίστευτο αποτέλεσμα. Γνωρίζοντας τους μόνο από το youtube κι από τα ελάχιστα live που είχαμε την τύχη να βρεθούμε σε μια προσπάθεια να μάθουμε περισσότερα γι αυτούς πέσαμε σε μια συνέντευξη που είχαν δώσει παλιότερα στο musicpaper.gr. Η σημασία που δίνουν στο βίωμα όπως αναφέρουν, να ψάξουν δηλαδή και να ακούσουν το στίχο και την μουσική στον τόπο του, προσπάθοντας να πιάσουν και να μεταφέρουν στο παίξιμο τους τα ιδιαίτερα στοιχεία που κουβαλάνε, δικαιολογούν στο έπακρο την εγγύτητα με την παραδοσιακή μουσική που καταφέρνουν να μας περάσουν, παρά τις όποιες επεμβάσεις που έχουν κάνει και θέλουμε να συνεχίσουν να κάνουν.
*”Kαντινέλια είναι μικρά γεράκια που συναντά κανείς στα Κυκλαδονήσια και που ζευγαρώνουν στον αέρα, σε μία ένδειξη απόλυτης ελευθερίας και αρμονίας με τη φύση”
“Τι σχέση μπορεί να έχουν τα παραδοσιακά κάλαντα της Θράκης με την Πανκ;” Κάπως έτσι ξεκίνησαν την μουσική τους πορεία οι ΘΡΑΝΞ ΠΑΝΚC το 2008. Με έδρα την Ορεστιάδα, οι Γιώργος Σταυρίδης (Νταούλι, Θρακιώτικη λύρα, Φωνή), Βαΐτσης Χαροκοπίδης (Γκάιντα, Καβάλι, Ζουρνάς, Φωνή), Πάνος Γκίνης (ηλεκτρική κιθάρα) έδωσαν μια άλλη διάσταση στην θρακιώτικη μουσική ή στην πανκ, ανάλογα από ποια μεριά το δει κανείς, προμηνύοντας ένα κατ’ αρχήν τρομακτικό αποτέλεσμα. Κι είναι τρομακτικό, υπέροχα τρομακτικό το αποτέλεσμα. Μέσα από τους ήχους της πανκ μας ξανασύστησαν την παραδοσιακή θρακιώτικη μουσική και για πολλούς από εμάς ίσως ήταν κι η πρώτη μας επαφή με αυτή. (Αντιστρόφως, θα θέλαμε πολύ να ξέρουμε πως γνώρισαν κάποιοι την πανκ μέσα από τα θρακιώτικα). Ή κορυφαίας σύλληψης φόρμουλα γκάινταΧπανκ=ηλεκτρική κιθάραΧθρακιώτικα, για την οποία δεν έχουμε ακόμα επαρκή στοιχεία, μάλλον εξηγεί την επίδραση της μουσικής τους πάνω μας.
Είδος: Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια / Και αστίλα και χωριατίλα, και κουλτούρα και Σεπουλτούρα, και ευχή και κατάρα
–VIC
Οι Villagers of Ioannina City, άλλως VIC, μια μπάντα από τα Ιωάννινα που σχηματίστηκε το 2007, με την δουλειά της RIZA* παρουσίασε μία άλλη προσέγγιση στο Ηπειρώτικο τραγούδι. Πατώντας πάνω στο δύσκολο/βαρύ, για πολύ κόσμο, κλαρίνο που συνοδεύει τα Ηπειρώτικα τραγούδια, πάντρεψε την παραδοσιακή μουσική με τις επιρροές και τα παιξίματα που κουβαλούσε σαν μπάντα (psychedelic, rock, stoner) δίνοντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Επομένως, ίσως να μην ήταν μονάχα μία διαφορετική προσέγγιση, αλλά στην ουσία, μια πρωτότυπη δημιουργία βασισμένη στην όρεξη και στην τετραετή δουλειά των μελών της μπάντας, Αλέξης Καραμέτης (κιθάρα, φωνή), Άκης Ζώης (μπάσο), Άρης Γιαννόπουλος (ντραμς), Αχιλλέας Ράδης (πλήκτρα), Κωνσταντής Πιστιόλης (πνευστά, φωνή). Μολονότι, στο ευρύ κοινό έχουν ταυτιστεί με τον “πειραγμένο ηπειρώτικο ήχο” στα live τους μπορεί να καταλάβει κανείς την διάθεση και την όρεξη τους να πειραματιστούν με διάφορα ήδη μουσικής.
*«Είναι αρκετά προφανές το όνομα πιστεύω. Έχει να κάνει με τις μουσικές μας ρίζες, αλλά είναι και η δική μας ρίζα, μιας και είναι ο πρώτος μας δίσκος»
*Η φωτογραφία του άρθρου είναι από κάποια συναυλία των ΘΡΑΝΞ ΠΑΝΚC, για την οποία δυστυχώς δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες, αφήσαμε όμως την υπογραφή του φωτογράφου, σεβόμενοι την απίστευτη λήψη που κατάφερε.
