Έχοντας ξεκινήσει ένα άτυπο αφιέρωμα στις ξενόφερτες-ξενόγλωσσες παραγωγές του Netflix, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε απ’ έξω το The Dark! Το είχαμε προαναγγείλει αφού! Δεν υπάρχει κανένα αφιέρωμα, απλά μας έκατσε κι η roula f δεν είχε με ποιον να συζητήσει το The Dark κι έβγαλε την πόρωση της στο blog.
Το The Dark είναι μια γερμανική σειρά, η οποία έκανε την πρεμιέρα της πέρσι τον Δεκέμβριο στο Netflix και σίγουρα κερδίζει/ανταποκρίνεται επάξια στον τίτλο της, ενώ όποιος το ξεκινήσει όσο δύσκολα το παρακολουθεί τόσο δύσκολα το σταματάει. Το γερμανόφωνο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας αφορά το ταξίδι στο χωρoχρόνο και θυμίζει σίγουρα κάτι από Lost, Stranger Things για ενήλικες και ταινίες του David Lynch. Κάτι που σημαίνει ότι ίσως χρειαστούν πολλές επαναλήψεις για να καταλάβει κανείς τι παίζει καθώς η σειρά είναι γεμάτη λεπτομέρειες, συμβολισμούς και μεταφορές. Τα γεγονότα της σειράς εκτυλίσσονται σε μια γερμανική πόλη ονόματι Winden* , με κάτοικους που θα σου σπάσουν τα νεύρα για το πόσο ψύχραιμα ή ακόμα και αδιάφορα αντιμετωπίζουν την καταρακτώδη βροχή -θα φτάσει σε σημείο να μουλιάσει την ψυχή σου, αλλά αυτοί εκεί, αγέρωχοι! Πέρα της βροχής που θα σιχαθείς, όπως προειδοποιεί και ο τίτλος της σειράς, ετοιμάσου για πολλή μαυρίλα: Τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα ως επί το πλείστον σε σκοτεινούς χώρους με ελάχιστο φως, όπως για παράδειγμα στη σπηλιά που διαδραματίζει κομβικό ρόλο στη σειρά, ή σε ένα εντυπωσιακό, τεράστιο και φυσικά θεοσκοτεινό δάσος με πανύψηλα έλατα, τα οποία είναι εκεί για να εντείνουν την αίσθηση της ηθικής σήψης που περιβάλλει την πόλη. Οι κάτοικοι της πόλης έχουν ο καθένας τα δικά του «βρώμικα» μυστικά, από τα οποία στο τέλος φαίνονται ανίκανοι να ξεφύγουν, ενώ το τοπίο σήψης και παρακμής της πόλης συμπληρώνουν οι συνεχείς εξαφανίσεις νέων αγοριών, τις οποίες η αστυνομία είναι ανήμπορη να εξιχνιάσει με τις συμβατικές μεθόδους της. Το υπερφυσικό στοιχείο εισάγεται ευθύς εξαρχής στη πλοκή της σειράς υποτονικά και υποδόρια με συμβολισμούς και μεταφορές έως ότου τελικά επιβεβαιώθουν οι υποψίες που μας δημιουργούνται από την αρχή σχετικά με το τι πραγματικά συμβαίνει. Μια παρατήρηση για τους πιο παρατηρητικούς: Τα επίθετα των μισών σχεδών κατοίκων της πολης τελιώνουν σε “-wald” κάτι αναμενόμενο, σχεδόν κλισέ θα μπορούσα να πούμε, για γερμανική σειρά.
Η σειρά αρχίζει με έναν αστυνομικό τον Ούλριχ Νίλσεν, ο οποίος αν και παντρεμένος πατέρας τριών παιδιών, απατάει την σύζυγό του με μια γυναίκα την Μάρθα, της οποίας ο σύζυγος ήδη στα πρώτα πρώτα λεπτά της σειράς αυτοκτονεί. Ο σοκαρισμένος γιός της, ο Γιόνας είναι ο πρωταγωνιστής θα μπορούσαμε να πούμε της σειράς και «περιπλανιέται» στο δάσος με την παρέα του όταν ξαφνικά υπό περίεργες συνθήκες ο μικρότερος της παρέας και γιός του Ούλριχ, Μίκελ, εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος πίσω του. Οι εξαφανίσει νεαρών αγοριών συνεχίζονται οδήγωντας όλους στην υποψία ότι κάποιος στην πόλη είναι επίδοξος δολοφόνος που στοχοποιεί νεαρά αγόρια. Οι εξαφανίσεις όμως αυτές συμπίπτουν –τυχαία;- με μια σειρά από άλλα φαινόμενα όπως μαζικούς θανάτους ζώων, φώτα να τρεμοπαίζουν, κάτι που στους μεγαλύτερους κατοίκους ξυπνά παλιές μνήμες για κάποιες παλιότερες εξαφανίσεις αγοριών που είχαν λάβει χώρα 33 χρόνια νωρίτερα. Να επισημάνουμε ότι καθόλη την διάρκεια της σειράς η ιστορία ξετυλίγεται με πρωταγωνιστές τα μέλη από τέσσερις βασικές οικογένειες μέσα σε ένα χρονικό διάστημα που καλύπτει τρεις γενιές των οικογενειών αυτών. Φυσικά, όσο εξελίσσονται τα γεγονότα και δίδονται κάποιες απαντήσεις μας δημιουργούνται όλο και μεγαλύτερες απορίες σχετικά με τα ταξίδια στο χρόνο και το ρόλο των εκάστοτε αρχών της τοπικής αυτοδίοικησης της πόλης. Πέραν του «Τι πραγματικά συμβαίνει;» αυτό που μας καίει περισσότερο είναι το «Ποιός γνωρίζει τι συμβαίνει;». Οι πυκνοί συμβολισμοί στη σειρά είναι παντού και εκτείνονται από απλούς μύθους, όπως της Αριάδνης και του Μινόταυρου, τον συμβολικό αριθμό 33 τόσο στη θρησκεία αλλά και γενικότερα, έως την φιλοσοφία του Νίτσε σχετικά με την αιώνια επιστροφή/ τον αίωνιο γυρισμό – “Ewige Wiederkunft” – γνωστό και ως «θεώρημα της επανάληψης» (η επιστημονική βάση του «αιώνιου γυρισμού» είναι ένα «αληθές» θεώρημα του Γάλλου μαθηματικού Henri Poincaré) και τις θεωρίες του Άινσταιν σχετικά με τον χωροχρόνο και τις «σκουληκότρυπες» .Το μεγαλύτερο ερώτημα που τίθεται φυσικά είναι εάν υπάρχει ελεύθερη βούληση και μπορεί κάποιος να αλλάξει την «μοίρα» του ή εάν απλώς είναι πάντοτε προκαθορισμένο (predetermined) να συμβαίνουν τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο αναπόφευκτο τρόπο. Ακόμα, η σειρά ενώ ξεκινάει με την πόλη του Winden το έτος 2019 σε κάνει να αμφισβητήσεις εάν τελικά αυτό είναι το παρόν ή το μέλλον το οποίο θα συμβεί καθώς μας παρουσιάζεται ως παροντικό timeline το έτος 1986 εν τέλει.
Οι ηθοποιοί , Γερμανοί, αν και δεν είναι γνωστοί είναι όλοι εξαιρετικά καλοί και ανταποκρίνονται στους ρόλους τους και την όλη αισθητική της σειράς που αναπόφευκτα θυμίζει το ύφος σκανδιναβικών ταινιών καθώς είναι όλοι απαεγνωσμένοι αναζητώντας κάποια εφήμερη απόλαυση για να ανταπεξέλθουν στην έλλειψη φωτός και ελπίδας στο κόσμο που ζούν. Πέρα από τον Ούλριχ υπάρχουν και άλλοι χαρακτήρες καταπιεσμένοι ψυχολογικά, όχι μόνο από ερωτικό πάθος, φοβισμένοι και ανικανοποίητοι. Αυτό που κάνει τους χαρακτήρες να ξεχωρίζουν είναι ότι δίνεται η ευκαιρία να τους παρακολουθήσουμε από την μικρή τους ηλικία έως την ενήλικη ζωή τους και να νοιώσουμε την μοναξιά τους, όπως επίσης και το πώς από μικρά παιδιά γεμάτα ελπίδα γίνονται συμβιβασμένοι και «κουρασμένοι» ενήλικες. Ο σεναριογράφος της σειράς κατάφερε πολύ καλά να δώσει βάθος στους χαρακτήρες, οι οποίοι είναι “πραγματικοί”/αληθοφανείς/πειστικοί χαρακτήρες, αποφεύγοντας τα κλισέ, τα στερεότυπα και τις καρικατούρες (π.χ. του πως πρέπει να φαίνεται ένας νεαρός της δεκαετίας του ’80) , πράγμα πολύ συχνό στις αμερικάνικες σειρές, και δημιούργησε μια ευρωπαϊκή σειρά με έμφαση στο πως αντιδρούν ρεαλιστικά αυτοί οι χαρακτήρες στο ταξίδι στο χρόνο. Το παρελθόν τους το γνωρίζουμε στη πορεία της σειράς και έτσι κατανοούμε την περιπλοκότητα και την σχετικότητα του διαχωρισμού “καλός” – “κακός”, ενώ ο σεναριογράφος φαίνεται να έχει διαλέξει ακόμα και τα ονόματα τους για να συμβολίσει κάτι όπως τα ονόματα Noah και Jonas.
Το ερώτημα ίσως είναι τελικά τι συνδέει το παρελθόν με το παρόν και όχι πως μπορεί κάποιος να αλλάξει (κυριολεκτικά) την μοίρα του. Στο τέλος της σειράς μένουμε φυσικά με πολλά αναπάντητα ερωτήματα, τα οποία ίσως μας απαντηθούν στην δεύτερη σεζόν , η οποία ήδη γυρίζεται και αναμένουμε να κυκλοφορήσει στα μέσα του 2019 , ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι στην τελευταία σκηνή κάνει την εμφανίση της και μια φουτουριστική ομάδα ενόπλων βγαλμένη από την ταινία Mad Max!
*Η πόλη είναι εμπνευσμένη από τις διάφορες μικρές γερμανικές πόλεις στις οποίες έζησαν ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης της σείρας μεγαλώνοντας την δεκαετία του Τσέρνομπιλ και του επικείμενου φόβου μιας πυρηνικής καταστροφής το ’80, εξ ου και το εργοστάσιο στη σειρά και ο ρόλος του στην όλη ατμόσφαιρα της σειράς για το πως άλλαξε την περιοχή. Πάντως υπάρχει πράγματι μια περιοχή στη Γερμανία με το όνομα Winden im Elztal, η οποία έχει ένα μεγάλο δάσος και λέγεται ότι αποτέλεσε έμπνευση για τα παραμύθια των αδελφών Γκρίμ.
