Εδώ και λίγο καιρό μπορείτε να βρείτε διαθέσιμο στην πλατφόρμα του Netflix, ή όπου αλλού τέλος πάντων, το πολυαναμενόμενο remake μια νορβηγικής σειράς του 2014, το Maniac. Προφανώς πολυαναμενόμενο όχι επειδή ξέραμε το original και περιμέναμε το remake, αλλά λόγω του δυνατού casting του:
Ο Jonah Hill (Owen), αυτή -θα το πω- η σκατόφατσα αγαπημένων teen-almost stoned-comedy ταινιών, αλλά και Moneyball, Wolf of Wallstreet κι η Emma Stone (Annie) που από το Zombieland (έρχεται δεύτερη ταινία) και το Easy-A βρέθηκε σε οσκαρικές ταινίες, Birdman και La La Land, συναντιούνται ξανά σε μια σειρά που δεν υπογράφει ο Seth Rogen αυτή τη φορά, όπου τους έχουμε συνηθίσει να συμπρωταγωνιστούν (Βλ Superbad). Το Maniac υπογράφoυν ο Cary Joji Fukanaga, γνωστός για τα True Detective (την πρώτη σεζόν, χωρίς αυτό να συνιστά μομφή για τη δεύτερη), It και The Allienist κι ο Patrick Somerville.
Οι δυό τους, κουβαλώντας ένα πολύπαθο παρελθόν, προφανώς, θα συναντηθούν στην πρόβα τζενεράλε του ULP, ενός φαρμακευτικού σκευάσματος αποτελούμενο από τρία χάπια, πριν κυκλοφορήσει στην αγορά. Στόχος αυτού του σκευάσματος είναι να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων γενικά και ειδικά τον πόνο που κουβαλάνε από τα χειρότερα βιώματά τους. Με τη βοήθεια ενός υπερυπολογιστή, η επιστομονική ομάδα με επικεφαλής τον Dr James Mantleray (Justin Theroux) θα καθοδηγήσει τους “ασθενείς” σε μια διαδικασία τριών σταδίων, όσα και τα χάπια, μέχρι την ίαση.
Τα τρία στάδια της θεραπείας, τα τρία χάπια του ULP:
Α: Agonia: Το χάπι Α, αποσκοπεί στο να ανασύρει από τον κάθε ασθενή την τραυματική εκείνη εμπειρία που τον έχει στιγματίσει. Βάζοντας τον να ξαναζήσει αυτήν η εμπειρία, ο υπερυπολογιστής G.R.T.A. θα μπορέσει να εξάγει τα απαραίτητα εκείνα δεδομένα για τη δεύτερη φάση της διαδικασίας.
B: Behavioral: Το χάπι Β, επιτρέπει στην G.R.T.A. να χαρτογραφήσει του αμυντικούς μηχανισμούς των εγκεφάλων των ασθενών και να εντοπίσει τυχόν κενά σε αυτούς. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της πρώτης φάσης, τους εμπλέκει σε καταστάσεις σχεδόν κινηματογραφικές προκειμένου να αναδειχθούν σ’ ένα πλέγμα σχεδόν άγνωστων εμπειριών οι μηχανισμοί αυτοί και να απομονωθούν.
C: Confront: Το χάπι C, επιτρέπει στον ασθενή να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του βοηθώντας τον να βρει ασφαλείς διόδους/τρόπους, ώστε τελικά να το ξεπεράσει.
Στη βάση του κάθε σταδίου της θεραπείας ή αλλιώς της κανάλωσης του κάθε χαπιού αναπτύσσεται κι η σειρά. Την κατανάλωση του κάθε χαπιού ακολουθεί η είσοδος σε μια διαδικασία προσομοίωσης, όπου τα υποκείμενα-ασθενείς, οι Stone και Hill δηλαδή, βιώνουν την επίδραση του κάθε χαπιού. Ταυτόχρονα, η G.R.T.A. επεξεργάζεται τα δεδομένα που συλλέγει και σχεδιάζει το περιβάλλον του κάθε σταδίου ώστε να πάρει τα επιθυμητά αποτέλεσματα. Σε αυτό το σημείο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η G.R.T.A. έχει αρκετά ζωηρή φαντασία και φροντίζει να εμπλέκει τους Stone και Hill σε κάτι παραπάνω από ευφάνταστες ιστορίες προκειμένου να πετύχει το στόχο της. Φαινομενικά, οι ιστορίες αυτές δεν έχουν καμία συνοχή μεταξύ τους και σε φτάνουν σε σημείο να αναρωτηθείς τι βλέπω τώρα, πώς η Emma Stone κατέληξε να βλέπει τον εαυτό της σαν ένα αλκοολικό ξωτικό του Λοθλόριεν κι ο Hill να πετάει “μεταμορφωμένος” σε γεράκι; Γιατί;
Απάντηση σε αυτά τα γιατί σε κάθε κουλή ιστορία της G.R.T.A. τα δίνει η ίδια σειρά με διάφορα hints, τα οποία η αλήθεια είναι ότι θέλει πάρα πολύ μεγάλη προσοχή για να τα εντοπίσεις ή θα πρέπει να συνδυάσεις αρκετά πράγματα για να βγάζον νόημα. Έτσι κάποια από αυτά μπορεί να κρύβονται στην οθόνη μιας τηλεόρασης σε κάποια σκηνή της σειράς (έδωσα ένα), ενώ κάποια άλλα είναι η προβολή κάποιας πτυχής του χαρακτήρα των πρωταγωνιστών, η οποία δεν θα είναι άμεσα εμφανής. Παράλληλα με αυτά τα ας τα πούμε ουσιαστικά hints για την κατανόηση της σειράς, υπάρχουν πάμπολλα ακόμα που δεν ξέρουμε αν αποσκοπούν σε κάτι βαθύτερο ή συνιστούν απλά ένα τεστ παρατηρικότητας.
Λειτουργούν ως σταθερές μεταξύ του πραγματικού κόσμου και της προσομοίωσης; Είναι λόξα των δημιουργών; Δίνουν μια απάντηση στην περίπτωση της G.R.T.A., υπό την έννοια ότι όσο νοημοσύνη και συναίσθημα να αναπτύξει, θα είναι πάντοτε περιορισμένη στα δεδομένα που της έχουν παρασχεθεί; Εντοπιστείτε τα κι εσείς και προβληματιστείτε!
Πάρα μα πάρα πολλές αναφορές και παραλληλισμοί
Πέρα από τα ουσιαστικά hints, τα μη ουσιαστικά ή τα λογιζόμενα ως μη ουσιαστικά hints, η σειρά έχει πάρα πολλές αναφορές και παραλληλισμούς με άλλες σειρές, ταινίες, βιβλία, επιστήμονες, όρεξη να έχεις να τα ψάχνεις! Ψάξε το επίθετο του Owen, τσέκαρε λίγο μια κούπα στο 10ο επεισόδιο μήπως σου θυμίζει κάτι, πρόσεξε λίγο τους τίτλους στις δισκέτες με τις τσόντες του Mantleray και δώσε βάση στον πιο ευθύ παραλληλισμό της σειράς, αυτόν με τον Δον Κιχώτη.
Η λίστα ολοένα και μεγαλώνει:
1 αγαπημένη θεματική της ψυχολογίας και 1 αγαπημένη θεματική της φαντασίας που διατρέχουν τη σειρά:
Ας ξεκινήσουμε με τη μία από τις αγαπημένες θεματικές της φαντασίας που διατρέχει τη σειρά: Οι δημιουργοί της σειράς επέλεξαν με το Maniac να θίξουν και να μας δώσουν την δικιά τους οπτική σε ένα βασικό και πολυφορεμένο πεδίο του είδους, αυτό της τεχνητής νοημοσύνης. Η G.R.T.A., χαιδευτικά Gertie που αναφέραμε παραπάνω, είναι ο υπερυπολογιστής και οδηγός των ασθενών στο δρόμο προς την θεραπείας τους. Ο Dr James Mantleray έχει σχεδιάσει την Gertie έτσι ώστε να μπορεί να αναλαμβάνει τον ρόλο του ψυχοθεραπευτή για τον ασθενή. Αντί να κάνει τις κατάλληλες ερωτήσεις που θα αναδείξουν τα βαθύτερα αίτια του “προβλήματος” του κάθε ασθενή, σχεδιάζει το κατάλληλο περιβάλλον ώστε να αναδείξει τα αίτια αυτά. Αντί για τον καναπέ ψυχολόγου έχουμε έναν σύγχρονο προσομοιωτή. Έναν σύγχρονο προσομοιωτή/ψυχοθεραπευτή όμως χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, που δεν βλέπει στον ασθενή κάτι περισσότερο από μία πηγή δεδομένων, πράγμα που δημιουργούσε προβλήματα: Μακμέρφις (άλλη μια αναφορά, Φωλιά του Κούκου). Οπότε και της δόθηκε ενσυναίσθηση, με αποτέλεσμα να έχουμε έναν υπερυπολογιστή με προηγμένη νοημοσύνη και συναισθήματα.
Όσον αφορά δε την αγαπημένη θεματική της ψυχολογίας, αυτή δεν είναι άλλη από τις οικογενειακές σχέσεις και την επίδραση που αυτές έχουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ατόμου. Owen, Annie και Dr James Mantleray κουβαλάνε ο καθένας το δικό του οικογενειακό δράμα, με διαφορετικές συνέπειες προφανώς για τον καθένα. Η εγκατάλειψη, η χειριστικότητα,η υπερπροστατευτικότητα, η αντιστροφή στους ρόλους μεταξύ γονέα-παιδιού για το ποιος πρέπει να είναι το στήριγμα, είναι μερικά από τα ζητήματα που αναδεικνύει η σειρά όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα.
Θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε, πως παρότι η σειρά βάζει στο επίκεντρο ένα ίσως τετριμμένο θέμα της ψυχολογίας, το οποίο έχουμε δει σε πάμπολλες σειρές και ταινίες, έχει ένα αρκετά βαθύτερο υπόβαθρο στον τομέα στα πλαίσια πάντα του φαντασιακού. Η στοχοθεσία της θεραπευτικής διαδικασίας που βλέπουμε στη σειρά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια sci-fi προσέγγιση της Γνωσιακής-Συμπεριφοριστικής Ψυχοθεραπείας, η οποία έρχεται σε αντιπαράθεση με τη μόδα των μεθόδων αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης (I am Okey, You ‘re a bitch), ενώ παράλληλα διατρέχεται από το “όλα στον εγκέφαλο είναι Χημεία”. Φυσικά δεν λείπουν οι φροϋδικές θεωρίες/αναφορές (μηχανισμοί άμυνας του εγώ) και ευρύτερες προβληματικές, όπως το “τι είναι τελικά φυσιολογικό;” .
Για τη σειρά καθ’εαυτή:
Το συμπέρασμα για το Maniac είναι πως πρόκεται για μια σειρά που δεν θα σε κερδίσει με την πρώτη. Όσο καλά και να παίζουν οι Hill, Stone και το υπόλοιπο κάστινγκ, και παίζουν πάρα πολύ καλά, ακολουθεί μια κάπως στριφνή ανάπτυξη, δημιουργώντας πάρα πολλά ερωτήματα, τα οποία είτε απαντά σε μεταγενέστερο χρόνο είτε δεν απαντά καθόλου για να σε κάνει να το ψάξεις ή να δώσεις στην τελική τη δικιά σου απάντηση. Η πολυεπίπεδη ανάπτυξη των χαρακτήρων, μέσα από το background των πρωταγωνιστών και τις προσομοιώσεις, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και ίσως αρκετά πρωτότυπη για σειρά. Οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται παράλληλα με την πλοκή, αλλά σκιαγραφούνται συνδυαστικά και στο ευρύτερο πλαίσιο μια sci fi ψυχοθεραπείας. Αν δεν σε τραβήξει αυτό δύσκολα θα σε τραβήξει η σειρά, εκτός αν γουστάρεις σειρές που δίνουν μετά άπλετο χώρο για αναζητήσεις και συζητήσεις επί hints, αναφορών, παραλληλισμών και συμβολισμών. Αν ψάχνεις κάτι τέτοιο, τότε το Maniac είναι η απάντηση στην αναζήτησή σου ξεκάθαρα! Σίγουρα πάντως είναι μια σειρά που αν καθήσεις και ασχοληθείς θα την εκτιμήσεις αρκετά.
