Aku no Hana- Τα Άνθη του κακού- ένα anime χωρίς ήρωες και αντι-ήρωες -

Reading Time: 5 minutes

Με αφορμή την χθεσινή επέτειο από τον θάνατο του Charles Baudelaire , 31 Αυγούστου 1867 , αλλά και στο πυρετό του επικείμενου τέλους του επικότερου manga όλων των εποχών , Attack on Titan -, θυμόμαστε ένα ιδιαίτερο Anime και το Manga του Shūzō Oshimi , στο οποίο βασίστηκε το anime και τα οποία φέρουν τον ιαπωνικό τίτλο Aku no Hana (The Flowers of Evil) , δηλαδή τα Άνθη του Κακού. Ο τίτλος του manga είναι ευθεία αναφορά στο έργο του Μπωντλαίρ , Les Fleurs du Mal , το οποίο είναι η κύρια επιρροή του πρωταγωνιστή του μάνγκα για τη διαμόρφωση των απόψεων του σχετικά με την ζωή και την κοινωνία.

Το Aku no Hana είναι πραγματικά ένα πολύ ιδιαίτερο ψυχολογικό μάνγκα που έγινε άνιμε το 2013 , ενώ , η κυκλοφορία του μάνγκα ήταν από τον Σεπτέμβριο του 2009 έως το Μάιο του 2014 συνιστώμενο από 11 συνολικά volumes/κεφάλαια.

Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε μια μικρή πόλη ανάμεσα σε βουνά και ακολουθεί έναν βιβλιοφάγο μαθητή γυμνασίου/λυκείου ονόματι Takao Kasuga , ο οποίος προσπαθεί να βρει την πραγματική αγάπη επηρεασμένος έντονα στις απόψεις του από το βιβλίο Τα Άνθη του Κακού. Δεν πρόκειται , όμως , για ένα απλό μελόδραμα ενός εφήβου , αν και το βασικό διακύβευμα του μάνγκα είναι η εφηβεία σαν κατάσταση και στάδιο της ζωής μας και πως το βιώνει ο καθένας μας ξεπερνώντας ή όχι αυτό το στάδιο μεγαλώνοντας.

Ο Takao βρίσκεται σε μια κατάσταση απόγνωσης και αισθάνεται παγιδευμένος στην μικρή πόλη που ζει , καθώς αναφέρει συνέχεια ότι δεν υπάρχει κανένα μέρος για να πάει κάποιος σε αυτή την πόλη. H υπόθεση ξεκινά με αφορμή ένα περιστατικό κατά το οποίο ο Takao σε μια πράξη ακραίας παρόρμησης κλέβει τα ρούχα γυμναστικής μιας συμμαθήτριας του, της Saeki , η οποία και αποτελεί το κατά κάποιο τρόπο αντικείμενο του πόθου του , ενώ , όταν προβαίνει στην εν λόγω πράξη τυχαίνει να τον παρακολουθεί μια έτερη συμμαθήτρια η Nakamura Sawa. Φυσικά , η Nakamura Sawa είναι η δεύτερη πρωταγωνίστρια -αν και οξύμωρο σχήμα- , μια κοπέλα εκκεντρική , αποξενωμένη από τους υπόλοιπους συμμαθητές της και όπως έχει αυτο-ανακυρχθεί είναι ένας “ανώμαλος”/“pervert” άνθρωπος. Η Nakamura , λοιπόν , ξεκινάει να εκβιάζει τον Takao ότι θα αποκαλύψει την ντροπιαστική του πράξη στους υπόλοιπους συμμαθητές τους και έτσι τον αναγκάζει να κάνει ότι θέλει αυτή , όπως το να κλέψει , να βανδαλίσει , να καταστρέψει και γενικά πολλές ακόμα εγκληματικές πράξεις. Βέβαια , η κινητήριος δύναμη πίσω από αυτές τις πράξεις δεν είναι ο εκβιασμός της Nakamura , αλλά η ντροπή και οι ενοχές που νοιώθει ο Takao από μόνος του για την πράξη του , ξεκινούν και τελειώνουν στο μυαλό του.

Μαζί αυτοί οι δυο σπέρνουν το χάος τόσο στο σχολείο όσο και στη πόλη τους , ενώ , προσπαθούν να το σκάσουν δραπετεύοντας σε ένα χωριουδάκι στα βουνά με στόχο να πάνε στην άλλη πλευρά. Από την άλλη η Saeki αρχικά φαίνεται ως ένα καλό κορίτσι και προβάλει ως υποδειγματικός χαρακτήρας σε αντίστιξη με την Nakamura , όμως και αυτή βιώνει την δική της εφηβεία και προφανώς ο δημιουργός μας το δείχνει αυτό με έναν ακραίο τρόπο , καθώς και η Saeki προβαίνει σε τρελές πράξεις που παρεκκλίνουν του φυσιολογικού με μοναδικό στόχο να τρελάνει τον Takao. Το μάνγκα συνεχίζει ακολουθώντας την ζωή τους μέχρι να περάσουν στο πανεπιστήμιο και εστιάζει στο τέλος στο ποιος τελικά χαρακτήρας ξεπέρασε αυτό το στάδιο της εφηβείας και ποιος όχι.

Το anime αν και δεν κάλυψε όλη την ιστορία του manga (μόνο τα πρώτα 20 κεφάλαια από τα 57 ) είναι εξίσου αξιοπρόσεκτο για την μέθοδο και τεχνική που ακολουθήθηκε , η οποία βέβαια δεν έγινε από όλους δεκτή το ίδιο , εφόσον μεγάλη μερίδα του κοινού προτιμά τα anime που έχουν γυριστεί με τον πιο παραδοσιακό /συμβατικό τρόπο. Το Aku no Hana δεν έχει γίνει anime με τα συνηθισμένα μέσα , αντιθέτως έχει χρησιμοποιηθεί μια τεχνική που ονομάζεται rotoscoping , σύμφωνα με την οποία οι σκηνές πρώτα παίζονται και κινηματογραφούνται από πραγματικούς ηθοποιούς και μετά στην διαδικασία του editing οι καλλιτέχνες ζωγραφίζουν από πάνω τους , κάτι που δίνει στο anime μια πιο ρεαλιστική αίσθηση .

Για κάποιους αυτή η μέθοδος , ίσως , δεν ήταν αρεστή , γιατί έδινε μια πιο εξανθρωπισμένη εκδοχή αυτού που εμείς έχουμε στο μυαλό ως πιο φανταστικό όταν βλέπουμε anime. Ακόμα και το τοπίο και η πόλη βασίζονται σε πραγματικά μέρη και συγκεκριμένα στην πόλη Gunma , δηλαδή την πόλη καταγωγής του δημιουργού του anime , ο οποίος έχει ξεκάθαρα παραδεχτεί ότι η ιστορία έχει πολλά βιογραφικά στοιχεία.

Το soundtrack είναι επίσης ανατριχιαστικό και όλη η ατμόσφαιρα είναι αρκετά “σκοτεινή” και ζοφερή , δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε και με σκοτεινές ιδιοσυγκρασίες νέων στην εφηβεία τους , κατά την διάρκεια της οποίας πολλοί νοιώσαμε να πνιγόμαστε ανάμεσα στις προσδοκίες των υπόλοιπων και της κοινωνίας γύρω μας και τους φόβους μας.

Δυστυχώς , το anime δεν κάλυψε όλη την ιστορία του manga διότι κόπηκε και ως εκ τούτου τελειώνει με κάποιο cliffhanger , που φυσικά αν κάποιος διαβάσει το manga λύνεται.

Σχετικά με το τέλος του manga …….

Βέβαια , πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχει μια έντονη δόση τρέλας στις πράξεις των κοριτσιών του μάνγκα , όμως στο τέλος οι χαρακτήρες έχουν πλέον χωρίσει δρόμους και έχουν αλλάξει μέρος διαμονής ο καθένας , χωρίς να αλληλοεπηρεάζονται ο ένας από την τρέλα της εφηβείας τους άλλου. Σε αυτό το σημείο , το μάνγκα γίνεται κάπως βαρετό με βάση το τι μας είχε προσφέρει αρχικά και οι χαρακτήρες είναι αρκετά πιο ήρεμοι και νορμάλ. Ο στόχος , όμως , είναι να δει ο αναγνώστης πως ωρίμασαν και πως ξεπέρασε έκαστος , αν ξεπέρασε , την εφηβεία του. Αυτό που έχει ενδιαφέρον στο τέλος του manga είναι η συνάντηση του Takao με την Nakamura , όπου αποδεικνύεται ποιος από τους δυο έχει πραγματικά ωριμάσει και εξελιχθεί και ποιος όχι έχοντας απλά καταπιέσει και κρύψει τον εσωτερικό του εαυτό. Το ερώτημα που μένει μετέωρο στο τέλος του manga είναι αν τελικά είναι πεπρωμένο μας να ακολουθήσουμε το “δρόμο” που μας ορίζει η κοινωνία και εάν περαιτέρω μας επιτρέπεται να παρεκκλίνουμε από αυτόν.