Ας ξεκινήσουμε με το “ευτυχώς στην πρεμιέρα ο μέσος όρος ηλικίας ήταν κάπου στα 25”. Ο μαγικός κόσμος του Χάρι Πότερ είναι ο κόσμος της δικιάς μας γενιάς, των τιμημένων 90s και κανένα μιλλένιαν εφηβόπουλο δεν μπορεί να μας το στερήσει αυτό. Ενηλικιωθήκαμε με αυτόν και θέλουμε οι ταινίες να ακολουθούν την ενηλικίωση μας. Όχι teen friendly μπούρδες και εκτελέσεις τύπου Suicide Squad, μακριά από μας!
Πρώτο θετικό λοιπόν, το Fantastic Beasts The Crimes of Grindelwald κράτησε, όπως και το πρώτο μέρος, την απεύθυνση του: Το ενήλικο πλέον κοινό του Χάρι Πότερ, χωρίς να χρειάζεται σεξ, ωμή βία και δολοπλοκίες για να καταφέρει κάτι τέτοιο. Μετρημένο, σοβαρό, χωρίς σαχλότητες ή υπερβολές πάτησε στη νοσταλγία μας, όπως ακριβώς θα θέλαμε.
Δεύτερο θετικό στοιχείο, ο κόσμος των μάγων όλο και διευρύνεται. Το πρώτο μέρος έκανε την αρχή και μας έβγαλε εξαιρετικά έξω από τα τείχη του Χόγκουαρτς, στον κόσμο των μαγικών πλασμάτων πρωτίστως και στην Αμερικάνικη μαγική κοινότητα. Το δεύτερο μέρος, διευρύνει ακόμα περισσότερο αυτόν τον κόσμο. Πέραν του ότι αυτή τη φορά επίκεντρο είναι το Παρίσι, με εξαιρετικό σημείο αυτό της Παριζιάνικης Diagon Alley, κάνει ένα ακόμα βήμα στις κοινότητες των μάγων εκτός Χόγκουαρτς -έστω και δειλό.
Παράλληλα, ο κόσμος των μαγικών πλασμάτων εμπλουτίζεται ακόμα πιο πολύ: Πέραν των χαριτωμένων πλασμάτων που κουβαλάει ο Νιουτ ο Σκάμαντερ στην βαλίτσα του και την περίπτωση του Κρέντενς, υπάρχουν κι άλλα ¨περίεργα πλάσματα” σ’ αυτόν τον κόσμο, βλ. Ναγκίνι, όπως κι ένα σωρό ακόμα γητειές/κατάρες, που δεν είχαμε συναντήσει νωρίτερα.
Παρατήρηση: Ίχνος αποκέντρωσης στη διακυβέρνηση των μάγων. Τρεις διεθνείς μαγικές κοινότητες μέχρι στιγμής, τρία υπουργεία κι όλα περιστρέφονται γύρω απ’αυτά.
Τρίτο θετικό στοιχείο οι αναφορές-σταθερές στα πρώτα βιβλία και ταινίες. Οκ, θέλαμε να βγούμε λίγο παραέξω από το Χόγκουαρτς, αλλά μην το παρακάνουμε, δώσε μας κάτι κι όχι μονάχα τα τείχη του.
Το The Crimes of Grindelwald μας γυρίζει για λίγο στις αίθουσες και στα μαθήματα της σχολής, ξαναπαίρνουμε μια δόση ΜακΓκόναγκαλ –μάλλον άστοχα και χωρίς Maggie Smith βέβαια-, βλέπουμε επιτέλους τι βλέπει ο Νταμπλντορ στον καθρέπτη του Έριζεντ και συναντάμε κάποια γνώριμα ονόματα από τα παλιά (για μας παλιά, για την ιστορία καινούργια, τα γνωστά των prequels τέλος πάντων). Τέλος, Νίκολας Φλαμέλ επίσης δυνατό σημείο που ήρθε κι έδεσε ωραία στην πλοκή.
Η αλήθεια είναι πως τα τρία παραπάνω θετικά στοιχεία θα μπορούσαν κάλλιστα να συνοψιστούν στο πρώτο, ως νοσταλγία για τα παλιά σ’ενα μεγαλύτερο μαγικό κόσμο από αυτόν που είχαμε δει. Κάτι τέτοιο, όμως θα θα έβγαζε περισσότερα τα αρνητικά, πράγμα που τεχνιέντως και λίγο μπακαλίστικα ξεπέρασαμε, γιατί προς το παρόν δεν μας πειράζει κι αν μη τι άλλο το The Crimes of Grindewald στάθηκε αξιοπρεπέστατα.
Τι δεν μας άρεσε:
Πρώτο και κυριότερο ότι το The Crimes of Grindelwald στήθηκε πάνω στο να προετοιμάσει το έδαφος για την επόμενη ταινία. Σε αντίθεση με το προηγούμενο Fantastic Beasts and Where to Find Them, αλλά και τις Harry Potter movies, το TCoG δεν μπορεί να σταθεί μόνο του. Ωραία ανάπτυξη, αλλά εξ αρχής καταλαβαίνεις ότι δεν θα υπάρχει κορύφωση σε αυτήν την ταινία. Όλο το έδαφος στήνεται για την επικείμενη και πολλά υποσχόμενη μάχη μεταξύ Νταμπλντορ και Γκρίντελβαντ, την οποία όμως θα πρέπει να περιμένεις άλλο ένα χρόνο για να δεις.
Σίγουρα, τα προαναφερθέντα θετικά σε γεμίζουν σε έναν αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, αλλά θα μείνεις με ένα παραπονεμένο “τελείωσε;”
Το δεύτερο είναι το οικογενειακό δράμα του Κρέντες που έρχεται να κουμπώσει στην πλοκή και στα σχέδια του Grindelwald (;). Εφτά βιβλία και οχτώ ταινίες Χάρι Πότερ δεν θα υπήρχαν χωρίς το αστροπελέκι που έπληξε την οικογένεια Πότερ. Χρειαζόταν κάτι αντίστοιχο κι εδώ;
Η αναζήτηση της βιολογικής οικογένειας του Κρέντενς δίνει μια ώθηση στην εξέλιξη της ταινίας, αλλά καταλήγει να μας κάψει και μάλιστα σε δύο φάσεις. Στη μία με το να παρακολουθήσουμε και μείνουμε συγκεντρωμένοι στο οικογενειακό δράμα των Λεστρέιντζ και στη δεύτερη να αναρωτηθούμε “πώς προέκυψε τώρα αυτό;”.
+1 στοιχείο ως άξιο αναφοράς
Δεν θα μπορούσε να παραλειφθεί η αναφορά στον παραλληλισμό της ταινίας με την έναρξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Έχοντας κατά νου ότι η ταινία τοποθετείται χρονικά λίγο πριν την έναρξη του ΄Β Π.Π. βλέπουμε τον Grindelwald να βγάζει μια ομιλία στους οπαδούς του με την οποία κηρύττει την έναρξη του αγώνα τους για το ευρύτερο καλό (for the greater good) μέσα από τις εικόνες του τι πρόκειται να επακολουθήσει αν αφήσουν τον κόσμο έρμαιο στην δίψα για εξουσία των Μάγκλς: μάχες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, πυρηνικά. Ας το κρατήσουμε αυτό, όπως και την παρότρυνση σε κάποια προγενέστερη στιγμή στην ακόλουθο του “ας μην τα λέμε αυτά παραέξω όμως”.
Συμπερασματικά το Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald κέρδισε τις καρδιές μας, αλλά όχι και τόσο τις εντυπώσεις μας. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια γεμάτη νοσταλγία προθέρμανση γι αυτά που έπονται.
